De eerste keer alleen met baby

“Maar kan ik dit wel?” vroeg ik aan mijn man. Gisteren was de kraamverzorgster voor het laatst. Over een paar dagen gaat hij weer werken. De eerste keer alleen met baby nadert sneller dan ik dacht. Paniek.

Deze zinnen komen uit mijn eerste kraamtijd. Onze eerste zoon was twee weken voor de uitgerekende datum geboren. Na een super snelle thuisbevalling was het ineens zover. Totaal onverwachts lag ik op kerstavond met een paar uur oude, hele kleine baby aan de borst. Door de snelheid van alles kon ik het maar amper beseffen. We moesten aan de bak, als mama en als papa. Voor de control freak in mij een pittig schakelmoment, maar wat een prachtig kerstcadeau!

Wat was ik blij dat die eerste week elke ochtend om 8.30u de kraamverzorgster bij ons was. Zij leerde ons de eerste beginselen van het zorgen voor een baby. Hoe je een luier verschoont wist ik gelukkig al, maar dat je bij een jongetje elke keer weer moest uitkijken voor een plasfontein leerde ik in haar bijzijn snel genoeg. Die keer dat we dubbel lagen omdat hij rechtstreeks de boekenkast in plaste vergeet ik nooit meer.

Maar wat heb ik een hoop kraamtranen gelaten op momenten dat zij de auto instapte, omdat ik geen idee had. En wat vond ik het spannend, die eerste dagen zonder hulp. Mijn man was nadat de kraamverzorgster afzwaaide nog een weekje vrij. Dat was heel fijn. Maar die eerste keer een hele dag alleen… ik vond het doodeng. Die coole mama die ik dacht te zijn, was ver te zoeken. Baby’s zijn echt zo klein en teer! Menig keer was ik bang dat ik hem met aankleden pijn zou doen of dat ik hem verkeerd begreep als hij huilde. Regelmatig stond ik naast zijn bedje om te checken of hij nog wel ademde, als de babyfoon mij net iets te lang stil bleef…

Alsof God het wist, kwamen in die eerste spannende week “alleen” zowel de dokter alsook het consultatiebureau op bezoek. Juist in die dagen waren zij een onverwacht klopje op mijn schouder. Beide bevestigden zij mij in het moederschap: ik deed het hartstikke goed. De vrouw van het consultatiebureau zei zelfs dat ze het zo goed vond dat ik zo natuurlijk afstemde op de behoeften van mijn baby. Een dikkere pluim kon ik niet krijgen!

Juist die pluim heeft mij geholpen een nieuwe moeder te zijn, ook in mijn onzekerheid. Het is fijn te horen dat je het goed doet als je net bevallen bent van zo’n kostbaar minimensje. De onzekerheid die ik voelde schijnt heel normaal te zijn. Het is ook niet niks om voor zo’n kleintje te mogen zorgen. Al die nieuwe dingen die op je pad komen, alles wat je ineens moet lijken te weten… geen wonder dat het soms spannend is. Je hebt het nog nooit gedaan! En zelfs als je al een keer een baby’tje hebt gekregen is een klein, nieuw mensje nog steeds spannend.

Dus lieve mama’s, ook voor jullie deze opsteker: je doet het hartstikke goed, ook al voelt het soms misschien niet zo. Jouw moederhart is door God gemaakt om af te stemmen op die kleine. En Hij is altijd bij je. Vertrouw daar maar op.

Deze column komt uit het boek Kraamjournal, een voor net bevallen moeders vol met eerlijke columns, artikelen van professionals en korte bezinningsmomenten voor de eerste twaalf weken na de bevalling. Meer info over het Kraamjournal vind je hier! 

Foto: stockfoto

Daniëlle Koudijs

| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |