De eerste schooldag

Jonneke is juf. Elk jaar weer ontvangt zij na de vakantie nieuwe kinderen én nieuwe ouders. Morgen is het voor veel kinderen, moeders en juffen weer zover: de eerste, spannende schooldag gaat beginnen. Vandaag vertelt Jonneke hierover en wat zij van de juffrouw in haar zelf leerde.

Een paar onzekere ogen. Een paar kinderen met en zonder knuffel. Een enkel kind laat een traan. Drie andere kinderen doen even een raceauto na en rennen een rondje door de klas. Buiten kijken een stuk of 25 paar ogen van vooral moeders nog even naar binnen. Het is de eerste schooldag na de zomervakantie en ieder kind stapt een keer voor het eerst over de drempel van een nieuwe klas.

Als juf maak ik dit elk jaar weer opnieuw mee. Het is voor mij ook spannend, net als voor de kinderen en hun ouders. Maar het is vooral ook weer een enorm leuke uitdaging om deze kinderen te mogen leren kennen en er een heel jaar lang voor ze te zijn en ze te begeleiden in hun ontwikkeling.

Over een paar maanden is het zover: mijn eigen kleine spruit gaat ook voor het eerst naar school… toch best spannend. Juist in mijn dubbelrol als juf en moeder weet ik wat er allemaal op een kind afkomt als hij voor het eerst naar school gaat. Niet dat m’n zoon het er al over heeft, maar ik ben er zo nu en dan al best mee bezig. In wat voor groep komt hij terecht? Krijgt hij leuke vriendjes? Krijgt hij überhaupt wel vriendjes? Komt hij wel voor zichzelf op? (Maar dan ook weer niet té?) Krijgt hij een lieve juf waarbij hij zich veilig voelt? Vragen waar ik me eerder niet zo mee bezig hield, maar nu des te meer. Voor veel moeders vast herkenbare vragen. Ik denk dat de grootste zorg en vraag hierin is: wordt mijn kind wel gezien? Mag hij er zijn zoals hij of zij is en dit ook zo ervaren bij de juf?

Het is natuurlijk ook niet niks, dat naar school gaan. Je moet je kind wat meer gaan loslaten en de hekjes van het veilige wereldje gaan steeds wat meer openstaan. Veel dingen hierover hebben we gewoon niet in de hand. Loslaten is nog knap lastig… Als ik me hier weer eens mee bezighoud (lees: druk over kan maken) probeer ik altijd maar weer te luisteren naar de juf in mij dat tegen elk kind zegt:

Je bent welkom in mijn klas, precies zoals je bent! Druk of rustig, ik plak geen stempels op je. Je mag er zijn. En ik doe mijn uiterste best om je elke dag weer te zien, je een veilig plekje te bieden in de klas zodat je je kunt ontwikkelen met al je gaven en talenten. En ja, ook de juf maakt fouten. Gelukkig maar, want ik hoop dat jij het dan ook niet zo erg vindt als jij een keer een foutje maakt. En gelukkig is er altijd nog één Iemand die alles wel in Zijn Hand heeft.

Ik kan als moeder nog best wel wat van de juf leren.

Foto: pixabay