De no-phone-zone

Voor de mensen die mij van dichtbij kennen is dit geen nieuws… ik lijk soms wel vergroeid met mijn iPhone. WhatsApp, mail, Facebook, Instagram. Sinds Power to the Mama’s bestaat ben ik er maar druk mee. En wat geniet ik van alle bemoedigingen die we met dit platform de wereld in sturen. Wat is het fijn om via de digitale snelweg met elkaar verbonden te zijn. Maar wat is het soms een afleider. Een onding. Een stoorzender. 

Ik beken het gewoon eerlijk. Ik vind het best moeilijk om al die berichtjes te negeren. Zit in mijn karakter. Ik ben een doener en een harde werker, en elk berichtje is een niet afgestreepte taak op mijn to-do list. Althans, zo voelt het vaak. Onzin natuurlijk, maar toch. Mijn hoofd werkt gewoon soms zo. Helaas creëert dat ook een vicieuze cirkel. Want zolang ik die berichtjes hoor binnenkomen of lampjes zie branden, blijft mijn hoofd in werking. En dat leidt wel eens tot halve aanwezigheid, als ik met mijn kinderen aan het spelen ben. Als ik me iets had voorgenomen voordat ik moeder werd, was het wel om niet ‘zo’n moeder’ te worden die veel met haar telefoon bezig is. Sommige dagen ben ik die moeder wel. 

Toen ik onlangs besefte dat ik als ik wakker word altijd gelijk op mijn telefoon kijk, was ik er helemaal klaar mee. Ja, vanwege mijn werk en PTTM is het nou eenmaal iets meer nodig om wat vaker en langer ‘online’ te zijn, maar de modus die ik de afgelopen tijd had was wel heel erg. Want zo kom ik nooit helemaal tot rust. Toch? 

Dus bedacht ik de no-phone-zone. In onze slaapkamer ben ik sinds een paar dagen off-line. Mijn telefoon komt daar niet meer in. Ook de iPad en mijn laptop zijn er verboden. Mijn bed is om in te slapen en om tot rust te komen. Of om even bij te kletsen met mijn man. De uren voor en na het slapen zijn al druk genoeg. En de nacht is nog vaak gebroken. Maar weet je? Zelfs na slechts een paar dagen tussen 22.30u en 7.00u offline te zijn, merk ik al verschil. Ik slaap rustiger en slaap ‘s nachts sneller in als ik wakker geworden ben door de kinderen. Overdag is het nog steeds verleidelijk om gelijk te reageren als ik iets zie binnenkomen (ik heb altijd al heel bewust het geluid uit zodat ik niet gelijk in actie kom als ik een piepje hoor), maar ik ben veel meer los van die telefoon dan ik was. En dat bevalt me eigenlijk prima. 

Dit weekend ga ik dan ook maar eens even een experiment doen. Ik ga dit weekend off-line. Ik durf niet te beloven dat ik helemaal niet op mijn laptop ga, want ik blijf wel schrijven. Maar van social media blijf ik dit weekend even weg. Gewoon om eens te ervaren hoe dat is. Gaat het me lukken denk je? :-) 

Op onze slaapkamer staat in ieder geval een poster met de tekst ‘I’m offline’. Ik kwam hem tegen bij www.letterpers.nl Dit is een ambachtelijke drukkerij in de Nieuwe Stad Amersfoort. De poster leek voor mij gemaakt dus ik heb hem gekocht. Op de foto staat hij aan de kant waar mijn man slaapt. Zou voor hem ook wel goed zijn, zo’n no-phone-zone. Zou hij de hint snappen? 

Mocht je overwegen om binnenkort ook een no-phone-zone in je huis in te stellen, binnenkort komen we met een leuk item dat je hierbij kan helpen. Vind je die met de hand gedrukte, limited edition ‘I’m offline’ poster van letterpers.nl ook helemaal geweldig? Ik heb ervan Tiny nog eentje meegekregen ☺ Omdat het goed is om af en toe offline te zijn, mag ik hem weggeven aan een van jullie. Misschien motiveert het jou ook!

Als we over de 4000 likes gaan op Facebook dan verloot ik de poster. Laat in een berichtje hieronder of op Facebook achter of je kans wilt maken op de poster en tag vriendinnen die soms ook wel wat offline tijd kunnen gebruiken. 😌 Het bericht delen mag altijd! 

Mocht je denken, wie liket er dan de reacties op Facebook? Joanneke heeft ook toegang tot het Facebook account. Dus ik ben het niet. ;-)