
-
28 jun 2018
-
Bemoediging, Moederschap
-
door Veerle den Hartogh
-
0 comment
De Oversteek
Ik tuf met tachtig kilometer per uur door de polder. Onze oudste heb ik net op school afgeleverd en de jongste op de peuterspeelzaal. Zonnebril op, ramen open, muziek aan. De zon schijnt door het panoramadak. Ik schrik op. Er staat een moeder langs de provinciale weg met haar kroost. Ze kijkt wat verdwaasd voor zich uit. “Gaat ze doen wat ik dénk dat ze gaat doen?”, vraag ik me af. Ik werp een blik in de achteruitkijkspiegel, bang voor wat er komen zal. Afremmen is geen optie, een flinke hoeveelheid auto’s en een bebaggerde tractor rijden in dezelfde snelheid achter me. Ik kijk weer voor me.
De poldermama heeft haar eerste stappen al richting de weg gezet. Uitwijken naar links kan niet. De voertuigen aan die kant zoeven in tegenovergestelde richting de polder in. Inmiddels staat de moeder in haar eentje midden op de weg. Het stuur naar rechts gooien zou betekent dat ik op haar gevolg in zou rijden. Er zit niks anders op. Met zwetende handen en toegeknepen ogen laat ik mijn auto rechtdoor over de weg gaan.
POK. Terwijl ik trillend mijn stuur vasthoud kijk ik voor de tweede keer in de achteruitkijkspiegel. Ze leeft nog! Zo snel als ze kan waggelt ze naar de overkant. Met moeite weet ze de auto’s op de andere rijbaan te ontwijken. Ze is veilig! Haar kuikens staan echter nog steeds te wachten aan de andere kant van de weg. Mijn mondhoeken krullen omhoog en de tranen stromen over mijn wangen. Snikken van de lach. Dat is het effect dat deze onnozele daad van moeder-eend op mij heeft.
Later die avond rijd ik weer richting de polder. Deze keer om PttM-vriendin Rianne op te halen. Terwijl ik langs de bewuste ‘POK-plek’ sjees moet ik weer glimlachen. Eenmaal samen in de auto deel ik de gebeurtenis met mijn schrijflustige mede-mama. “Oh! Hier moet je écht een blog over schrijven. Hilarisch!”, benadrukt ze me hinnikend. En nu kom ik deze belofte aan haar na. Maar met welke boodschap?
Lieve mama’s, luister goed 😊! Elke keer als je baalt van je te korte lontje. Of als je de stinkende gymkleding van je kind vergeten bent te wassen en voor de derde keer in de week patat haalt… Denk dan aan deze mama-eend. Zó slecht doe je het ook weer niet. Jij vergeet je kroost niet. Jij stevent niet als een kip (of eend) zonder kop op je doel af. Wellicht leg jij de lat voor jezelf juist net wat te hoog, waardoor je er niet bij kan.
Dus leg die lat wat lager en kijk nog eens extra naar links en naar rechts voor je oversteekt. Als het rustig is neem je je kroost bij de hand om vervolgens te genieten van de chaos die moederschap heet. Je doet het gewoon hartstikke goed. Ja lieve moederkloeken, ook wij kunnen wel eens wat veren in onze kont gebruiken. Net als die eend, maar dan net even anders.
Foto: Pixabay

Veerle is getrouwd met Johannes en mama van hun dochters Jalta en Shanna. Veerle wordt blij van een goed glas wijn, in het weekend gecombineerd met een bordspel. Als moeder van twee hoogbegaafde kinderen weet ze hoe intensief het moederschap kan zijn. Binnen haar praktijk talent IQ biedt ze een helpende hand aan kinderen en volwassenen met (vermoedelijke) hoogbegaafdheid. Ontdek welk talent de Hemelse Vader jou heeft gegeven!
www.talent-IQ.nl