Deel 5 Vrucht van de Geest: Vriendelijkheid

Galaten 5:22-23 (NBV)

Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing.

De vrucht van de Geest, een van de bekendste passages uit de Bijbel. Ik denk dat als Paulus in luxere milieus had verkeerd of in moderner tijden had geleefd, hij het de fruitschaal van de Geest had genoemd. In deze passage wijst hij ons op de flinke dosis vitaminen die voor het oprapen ligt. A healthy way of life voor hen die Jezus willen volgen. Een portie vezels om ons kroost te laten groeien, onze naaste mee te voeden en onszelf mee op te bouwen.

Vriendelijkheid – bij wie zat dit ingrediënt niet in de paplepel? Die mag nú zijn hand opsteken! 😉 Ik denk dat ik wel kan stellen dat iedereen graag met de eigenschap vriendelijkheid in verband gebracht wordt, maar wat betekent vriendelijkheid? Dat we iedere morgen de buurvrouw vrolijk groeten en op zondag onze broeders en zusters een gezegende dienst wensen? Ik hoop stiekem van niet, om heel eerlijk te zijn klinkt mij dat niet heel bevredigend in de oren. Persoonlijk denk ik dat we het dichter bij huis moeten zoeken, of… begint vriendelijkheid niet ‘gewoon’ bij onszelf?

Jezus is ons Zelf voorgegaan als onberispelijk voorbeeld van Vriendelijkheid, met een hoofdletter V. Dit brengt mijn gedachten naar het verhaal van de bloedvloeiende vrouw. Dit verhaal staat in Lukas 8:43-48, de tekst die ik gebruik komt uit de Basisbijbel.

Er kwam een vrouw naar Hem toe die al twaalf jaar lang bloed verloor. Ze had al haar geld uitgegeven aan de dokters. Maar niemand had haar kunnen genezen. Ze kwam van achteren naar Hem toe en raakte de onderrand van zijn mantel aan. Onmiddellijk stopte het bloeden. Jezus vroeg: “Wie heeft Mij aangeraakt?” Iedereen zei dat hij het niet geweest was. En Petrus zei: “Meester, de mensen duwen en dringen tegen U aan! En dan vraagt U wie U aangeraakt heeft?” Maar Jezus zei: “Iemand heeft Mij aangeraakt. Want Ik merkte dat er kracht uit Mij ging.” De vrouw begreep dat Jezus het had gemerkt. Ze kwam bevend dichterbij  en liet zich voor Hem op haar knieën vallen. Toen vertelde ze Hem waarom ze Hem had aangeraakt en dat ze onmiddellijk was genezen. Iedereen hoorde het. En Hij zei tegen haar: “Dochter, wees niet bang, je geloof heeft je gered. Ga in vrede.”

“Dochter, wees niet bang, je geloof heeft je gered. Ga in vrede.”, zei Jezus tegen haar. Dat was niet echt een normale reactie in die tijd. Jezus had in Zijn recht gestaan als Hij haar weg had gestuurd, een vloeiende vrouw was immers onrein in die tijd, deze vrouw was dat al twaalf jaar. Hoe durfde ze het om Hem aan te raken? Maar jullie weten net zo goed als ik, dat dit niet het enige voorbeeld is dat Jezus het vol Vriendelijkheid en Liefde opneemt voor outsiders. Ik kan me zo voorstellen dat Hij van tevoren wist dat dit zou gebeuren, dat de Vader Hem dit al had ingefluisterd toen Hij die ochtend uit Zijn bed stapte. Deze vrouw was onrein voor de wet, voor de regels van de Farizeeërs en Sadduceeën in de synagoge. Deze regels heeft Gods volk gekregen en waren nodig tot op zekere hoogte, maar Jezus is gekomen om deze vol Vriendelijkheid teniet te doen.

Vandaag de dag hebben wij in de kerk ook te maken met regels, niet ‘zo streng’ als de wet in synagoge natuurlijk, maar als christenen weten we allemaal heel goed (of toch niet?) hoe we moeten leven. Daar hebben we mooie regels voor bedacht. Vanmorgen in de dienst zag ik mezelf als vanuit de lucht kijken naar ons christenen en kwam tot de gedachte: wat als we deze regels in alle vriendelijkheid van de baan zouden vegen, net als dat Jezus de markttafels op het tempelplein omver wist te werpen? Zouden we dan ook meer open staan voor de outsiders die zich zowel binnen als buiten onze christelijke wereld begeven? Zijn we echt zo’n vriendelijk, open clubje als we denken dat we zijn? Of mogen we een ieder in alle gebrokenheid welkom heten, zonder te kijken naar afkomst? Staat onze deur open voor de overspelige man en de roddeltante van je vriendin? Ontvangen we met open armen de gay-next-door en durven we het brood te breken met moslims die Jezus willen leren kennen? Wat als we in alle vriendelijkheid onze Vader zouden laten oordelen over de harten van mensen, net als dat wij Hem laten oordelen over ons eigen hart?

Wat ik hier boven heb opgeschreven leek in eerste instantie gewoon maar een gedachte, maar het laat mij niet los. Ik heb mezelf erop betrapt dat ik de vrucht Vriendelijkheid misschien wel de lastigste vind van allemaal…

Foto: Pixabay