Een droom die werkelijkheid wordt

‘Ze droomde vannacht dat de Here Jezus terugkwam’, vertelt mijn man over mijn dochter, als ik naast hem op de bank plof nadat ik zojuist onze peuter op bed gebracht heb.

‘Wow, wat bijzonder! Zou het door het nieuws uit Israël komen?’ ‘Dat lijkt me niet, want we hebben het daar pas vandaag met haar over gehad.’

‘Wat gebeurde er in die droom?’ ‘Dat moet je haar zelf maar vragen.’ Ik zie een twinkeling in zijn ogen en mijn nieuwsgierigheid is gewekt.

Als ik mijn negenjarige even later naar bed breng, vraag ik naar haar bijzondere ervaring.

‘Ik hoorde van heit dat je gedroomd hebt dat de Here Jezus terugkwam. Wat gaaf! Wil je mij daar over vertellen?’

Haar ogen beginnen te glunderen en ze glimlacht. ‘Nou ja, gewoon, het was heel mooi.’ Ik merk aan haar dat ze er graag over wil vertellen, maar dat het haar moeite kost om de droom te omschrijven. Ik probeer wat gerichtere vragen te stellen, want mijn hart brandt van nieuwsgierigheid.

‘Wat zag je in die droom?’ Met een glanzende blik in haar ogen vertelt ze over de Here Jezus die op een wolk naar de aarde kwam om ons mee naar de hemel te nemen.

‘Wie waren er allemaal bij? Waren het veel mensen?’ Ik begrijp uit haar verhaal dat ze veel bekenden zag, maar ook een heleboel mensen die ze niet kende. ‘En we zongen met z’n allen, mama. Dat liedje wat de herders ook zongen met kerst.’ Ik ben erg onder de indruk van haar bijzondere verhaal.

Als ik de volgende ochtend wakker word, check ik het nieuws rond Israël. Het nieuws stemt me somber: weer talloze raketaanvallen en honderden doden en gewonden. 

Ik ga er mee naar bed en sta er weer mee op. Ik voel me verbonden met Gods volk dat in een staat van continue alertheid leeft en op dit moment zo bruut en gewelddadig wordt aangevallen. In gedachten en gebed ben ik bij hen. Tegelijkertijd weet ik dat dit past in Gods plan en dat er vele rampen over Israël en de wereld moeten komen voordat Gods vrederijk zal aanbreken.

‘Mam, vannacht had ik weer dezelfde droom!’, klinkt het opgetogen terwijl mijn dochter bij het ontbijt een hap neemt van haar boterham met chocoladepasta. ‘Echt waar? Wat bijzonder!’, antwoord ik.

Mijn hart maakt een vreugdesprongetje, omdat ik opnieuw word herinnerd aan de belofte van Jezus wederkomst.

Ondanks mijn bedrukte stemming over de oorlog, weet ik één ding. Op een dag komt Hij Zijn kinderen ophalen en zal er vrede zijn. Vrede voor Jeruzalem en voor ons allen. 

En als ik Zijn Woord lees en dat naast de actualiteit van vandaag leg, geloof ik dat die dag spoedig aanbreekt. 

Alle dingen maakt Hij nieuw. Haar droom en Zijn shalom worden eens werkelijkheid. Ik kan niet wachten.

Esther Houwink

Mama van vier dochters | Docent in het Mbo | Oog voor detail en georganiseerd | Houdt van zingen en een goed gesprek | Mét koffie en wat lekkers