Een plekje op de wereld

Ik zie kinderen in een klas. Een frons boven de ogen, potlood in de mond. Ze worden bijdehand genoemd, wijsneuzen, hoogbegaafd. Ze zijn op zoek naar een veilig plekje in de klas, waar ze mogen zeggen wat ze voelen. Ze vechten voor vriendschap en hun ouders voor onderwijs dat bij hen past. Zijn ze welkom? Ja of nee?

Ik zie mensen in een bootje. Paniek in hun ogen, angst om de mond. Ze worden migranten genoemd, gelukszoekers, vluchtelingen. Ze zijn op zoek naar een veilig plekje om te wonen, waar ze niet hoeven te vrezen voor hun leven. Ze vechten voor gelijke kansen en onderwijs voor hun kinderen. Zijn ze welkom? Ja of nee?

Ik zie mensen met een spandoek. Woede in hun ogen, verdriet om de mond. Ze worden aandachtzoekers genoemd, outsiders, homo’s. Ze zijn op zoek naar een veilig plekje in deze wereld, waar ze zichzelf kunnen zijn. Ze vechten voor gelijke kansen en hopen op erkenning. Zijn ze welkom? Ja of nee?

Ik zie onze dochters. Vurige ogen, een lachende mond. Ze worden vertroeteld, geknuffeld, ze zijn geliefd. Ze hebben een veilig plekje in ons huis, waar ze zichzelf kunnen zijn. Ze hebben gelijke kansen en krijgen erkenning. Ze zijn welkom, ja. Maar wat komt er op hun pad? Zullen ze zich staande houden binnen een wereld waar veel van ze verwacht wordt? Waarin kleur bekend moet worden, om welke kwestie dan ook? Blijven ze trouw aan zichzelf? Houden ze het lijntje open met God? Durven ze later uit te komen voor hun christen-zijn?

Identiteit
Ik zie de wereld en de mensen om mij heen. Verdriet in mijn hart, tranen in mijn ogen. ‘Verdeel en heers’ lijkt het nieuwste spelletje, de coolste gadget. Zowel onder christenen als onder niet-christenen. We kunnen een voorbeeld nemen aan de outsiders. Ze strijden voor erkenning. Ze doen er alles aan om geliefd te worden door mensen die hen in eerste instantie ontvangen met veroordeling.

Lieve christenmama’s, ook voor ons gaat er een moment komen dat we moeten strijden voor ons plekje in de wereld. Voor onze identiteit in Christus. Ik bid dat als het moment daar is, we daar net zo vurig voor uit durven te komen als deze mensen. En ik bid dat we net zo vurig zullen zijn voor Jezus, als dat we discussies voeren over onze christelijke standpunten. Discussies die zorgen voor verdeling en ons afleiden van Hem.

Er is hoop
Ik zie een witte vlag. Zwarte letters vormen de woorden ‘Er is Hoop’, een regenboog ernaast. Een weemoedige lach verschijnt op mijn gezicht. Ja, er is hoop. Voor de mensheid, voor de wereld. We kunnen dit niet alleen, wij hebben niet te strijden tegen vlees en bloed. Laten we onze strijdbijlen begraven, onze verschillen accepteren en zoeken naar wat ons met elkaar verbindt. Alleen Hij heeft de wijsheid in pacht, laten we dankbaar zijn dat we in Zijn wijsheid mogen delen. Waar alles uiteindelijk om draait? Christus, die is gekruisigd! Oh ja, er is hoop! Een heleboel.

Foto: Tryfoto – MollyAlex