
-
09 okt 2021
-
Blogs, Geloof, Moederschap, Zorgen voor elkaar
-
door Petra van Kruistum
-
0 comment
Eerlijk duurt het langst
‘Het duurt te lang, we staan hier al een tijdje.’ Achterin de auto zingt de kleuter het nummer uit volle borst mee. Ik parkeer net bij mijn schoonzus, waar de kids een dagje gaan spelen. Naast mij is mijn achtjarige heel stil. Ik weet inmiddels dat ik dan iets kan verwachten.
‘Mam, je zei pas dat het soms beter is als wij er niet zijn.’ Ik voel haar pijn door deze opmerking. De laatste tijd besteed ik ze vaker uit dan ik eigenlijk zou willen, maar het kan even niet anders. In haar bijzijn heb ik onlangs inderdaad een vriendin verteld dat ik het erg fijn vind als de kinderen een dag de deur uit zijn. En mijn luistervinkje had dat gehoord, maar – logisch ook – de context van het verhaal gemist.
‘Een rechtvaardig mens is altijd eerlijk. Dat is een zegen voor zijn kinderen.’ Deze tekst uit Spreuken las ik toen ik net moeder was. Nu schiet hij me weer te binnen. Ik bedenk dat ik nu twee dingen kan doen. Ik kan haar snel geruststellen en zeggen dat ik never-nooit zou willen dat zij er niet zijn. Of ik kan eerlijk zijn en zeggen dat het inderdaad fijn is om soms even geen kinderen in huis te hebben. Ik doe het laatste.
Terwijl ik de woorden uitspreek, klinken vanaf de achterbank de volgende zinnen uit het lied van Glen Faria: ‘En we moeten door, dus voor de laatste keer het spijt me.’
Ik kijk weer naast me en zie dat mijn antwoord haar niet bevalt. ‘Vind je dat niet leuk om te horen?’, vraag ik. Ze antwoordt.
‘Het is alsof je ons dan ineens niet meer wilt.’
Het spijt me dat ik haar blijkbaar dat gevoel geef. Dat vertel ik ook. En dat ik dit eerlijk tegen haar zeg, omdat ik hoop dat ze dat begrijpt. Dat het voor mij af en toe fijn is om tijd voor mezelf te hebben. Dat ik daarna weer goed mijn best kan doen als mama. ‘Rust je dan uit?’, vraagt ze. ‘Ja, of ik ga iets leuks doen. Want daar word ik vrolijk van.’
Ze denkt na. ‘Dus omdat wij er dan niet zijn, ben je als we er wel zijn een vrolijkere mama?’ Ik glimlach om deze heldere conclusie. ‘Ja, zo zou je het kunnen zeggen. Ik kan dan op andere momenten een betere mama voor jullie zijn.’
‘Duuuurt te laaang, duurt te lang!’, klinkt het ondertussen van de achterbank. De kleuter is het wachten zat.
Maar ik voelde dat ik dit moment mijn masker af moest zetten. Echt eerlijk moest zijn. Mijn dochter begreep het gelukkig heel goed. De stevige knuffel die ik vervolgens kreeg, bevestigde voor mij weer hoe belangrijk het is dat ik eerlijk naar mijn kinderen ben. En ja, dan sta je soms een tijdje. Dat zeg je soms ‘het spijt me’. Maar eerlijk zijn heeft soms tijd nodig.
Deze column komt uit het #Powerbook ‘Maskers af’. Het #Powerbook is een boek met eerlijke columns over het moederschap, inspirerende artikelen over opvoeden en relaties, plus input voor je geloofsleven. Het komt twee keer per jaar uit. Het #Powerbook ‘Maskers af’ is nu nog te koop via de webshop, dus klik snel op de button hieronder als je meer van dit soort fijns wilt lezen!
Schaf het #Powerbook Maskers af nu aan!

Petra is mama van Elin, Nadia en Jurre. Sinds haar man Alex in juni 2020 overleed, schrijft ze over haar leven als alleenstaande ouder. Ze werkt parttime in de communicatie/marketing en is daarnaast vastgoed- en interieurstylist. Ze geniet onwijs van kleine dingen, maar vooral van lekkere dingen. Haar relatie met God heeft pieken en dalen. Zijn grootheid ervaart ze overal en nergens, van een mooie songtekst tot de glimoogjes van haar kids.