Eigenschappen van mijn ouders die ik als moeder ineens kan waarderen
Ik dacht dat ik het allemaal zelf wel wist. Hoe ik mijn eigen kinderen zou gaan opvoeden bijvoorbeeld, héél anders dan mijn eigen ouders natuurlijk. Als kind heb ik ze geregeld minachtend aangekeken, maar inmiddels weet ik wel beter. Hun typische eigenschappen en levenslessen zijn zo gek nog niet. Sterker nog: ik ben ze zelf gaan toepassen! De volgende vier lessen wil ik je meegeven:
De maak-je-nou-niet-zo-druk mentaliteit
Mijn moeder is bijna altijd relaxed en positief. Ze is het tegenovergestelde van mij, helaas. Ik maak me druk om alles en kreeg dus altijd te horen dat ik me geen zorgen moest maken, want ‘wat heeft dat nou voor zin?’ Heel veel zin, dacht ik altijd. Want zo bereid ik me voor op alle tegenslagen. Maar het bracht me vooral veel negativiteit en het kost veel energie. En meestal gaan dingen, verbazingwekkend genoeg, gewoon goed. Zo probeer ik er nu ook met mijn kinderen in te staan als dingen moeizaam gaan: maak je nou niet zo druk. Dit komt echt wel weer goed.
Omarm de onvoorspelbaarheid van het leven
Gaat er iets stuk? Dan proberen we het te maken. Loopt iets anders dan gepland? Dan gaan we daarin mee. Is er een probleem? Ik probeer je te helpen. Met omarmen bedoel ik niet alleen de acceptatie van wat is, maar ook de bereidheid om een actieve bijdrage te leveren aan de oplossing. Van mijn moeder leerde ik dat er altijd wel een weg is. Misschien niet een weg naar wat ik eigenlijk wilde, maar wel een weg naar een andere fijne uitkomst. Nou hopen dat ik deze les door kan geven aan mijn kinderen.
Geef je grenzen aan
Deze les heeft mijn vader buitengewoon goed voorgeleefd: je mentale gezondheid is belangrijker dan sociale verwachtingen. Feestjes, grote groepen, drukke menigten en lange kerkdiensten met te harde muziek: iets teveel prikkels voor mij. Ik vond het soms gênant als mijn vader ergens niet heen wilde of vroegtijdig de zaal verliet. Maar hij liet mij zien dat het belangrijker is om je eigen grenzen te respecteren, dan te voldoen aan andermans verwachtingen. Je bent vrij om jezelf te zijn, met alle ‘beperkingen’ die daarbij horen. Ik ben zo trots als mijn zoontje zegt: ‘dit vind ik niet fijn’ of ‘dat vind ik niet leuk.’ Heel goed, wees maar lekker duidelijk in wat jíj wil.
Je bent zelf verantwoordelijk
Ik had er als tiener een handje van om mijn puberale gedrag te wijten aan de zogenaamde slechte opvoeding van mijn ouders. Des te irritanter dat mijn vader steeds zei: ‘Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen gedrag.’ Toch bleek deze leus ineens een waardevolle les, toen ik om me heen zag hoe mensen, ongeacht hun omstandigheden, veerkrachtige volwassenen werden. Mensen die moeilijke dingen hadden meegemaakt, zag ik sterker worden. Je bent niet altijd verantwoordelijk voor wat jou overkomt, maar wel voor hoe je ermee omgaat. Dat voelt soms oneerlijk, maar is het niet de enige manier om een fijn leven te leiden?
Herken je het ook in je eigen leven? Dat bepaalde dingen die je vroeger irritant of lastig vond aan je ouders, nu ineens best nuttig blijken te zijn? Laat het weten in de reacties!
Getrouwd en jongensmama | Taartenliefhebber | Gevoelig | In een proces van mildheid naar mezelf | Dromend van een leven op het platteland