#faithfocus: De kracht van woorden

Ik ga eerlijk tegen je zijn, mede-mama. Ik reageer niet altijd goed op het gedrag van mijn kinderen. “Waarom schreeuw je altijd zo” bijvoorbeeld. En dan zelf ook schreeuwend of in ieder geval met verheven stem weet je wel… Laatst zei ik zelfs hardop rotjong nadat onze peuter zijn ongenoegen over het eten weer eens hardop krijsend liet merken. Het kwam fluisterend over mijn lippen weliswaar, en ik meen het niet, maar ik zei het echt. En daar baal ik van.  

Ik ben alles behalve een perfecte moeder. Heb te vaak te weinig geduld. En dat ligt echt niet alleen aan de zwangerschapshormonen die op dit moment nog in mijn lijf de dienst uit maken. Het is ook een groot deel karakter. Een deel wat ik mijn kinderen helemaal niet wil laten zien, maar vaak vanuit het niets ineens omhoog schiet. Zoals onkruid ook zo goed kan.  

Het stomste is, dat ik zelf me juist onwijs bewust ben van de kracht van woorden. Dat bepaalde dingen bij kinderen enorm kunnen blijven hangen, ook al is dat niet mijn bedoeling. Woorden zoals ‘nooit’ en ‘altijd’ komen dubbel zo hard aan en kunnen echt heel lang blijven hangen in kinderkoppies. 

Wat ben ik op dit soort momenten blij met de Bijbel. Daar las ik onlangs dit:  

Zeg geen grove dingen meer. Zeg liever iets goeds. Iets wat nuttig is en de andere mensen opbouwt. Dingen waar de mensen iets aan hebben.
Efeziërs 4:29, Basisbijbel 

Mijn kinderen opbouwen met goede woorden is wat ik wil en wat ik probeer. Ik kan dit niet op eigen kracht, zeker niet als de vermoeidheid zijn tol eist. Om anders te leren reageren heb ik echt hulp van Boven nodig. En die hulp is er:  

Maar door de  Geest  ontstaan liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, hulpvaardigheid, zelfbeheersing.
Galaten 5:22 

Elke keer als ik nu merk dat ik opgejaagd word of m’n geduld begin te verliezen, probeer ik te bidden en vraag ik of de Heilige Geest mij wil leiden en Zijn Vrucht zichtbaar mag zijn in mijn manier van reageren. Dat mijn woorden opbouwend zullen zijn en mijn kinderen helpen om zich te ontwikkelen tot stabiele, zichzelf waarderende individuen met oog voor elkaar en hun omgeving.  

Dit is overigens geen toverformule. Mijn reacties zijn nog lang niet altijd beheerst. Maar als ik Hem betrek bij momenten waarop ik het zelf niet trek, ervaar ik steeds vaker rust. Vanuit die rust kan ik beter reageren. Slik ik sommige woorden in. Word ik een tandje milder. 

Nee. Nog niet altijd perfect, maar wel beter. En dat is al dikke winst.  

Foto: Power to the Mama’s