#faithfocus: Focus
Ze doet haar ogen dicht.
Ze ziet lange nachten slaap, dagen volgens draaiboek en kroost dat vrolijk groenten eet. Ze ziet harmonie en nooit een onvertogen woord. Het plaatje in haar hoofd is duidelijk, want zó moet het zijn. Het komt van diep: het verlangen om het allerbeste te zijn en te geven. Het liefst zelfs nog een beetje meer.
Ze doet haar ogen open.
Ze ziet mini-mensen die hun wensen luidkeels ten gehore brengen. Ze ziet schoenen die kwijt zijn, vlak voor het vertrek naar school. Ze ziet ruzie om ruimte, tussen peuter en kleuter. Ze ziet omvallende bekers en druppels die emmers doen overlopen. Ze ziet korte lontjes en ontploffingen om minder dan niks.
Ze doet haar ogen dicht.
Ze voelt de tranen, om de scherpe verschillen tussen droom en werkelijkheid. De realiteit van wel willen, maar niet altijd kunnen. En het raakt haar, als een baksteen. Dat het moederschap álles van haar vraagt, maar dat ze begrensd wordt door de muren van haar eigen menselijkheid. Wanhopig meldt ze zich bij Hem, met de steen op haar hart.
Ze doet haar ogen open.
De genade komt precies op tijd. Want juist als ze zichzelf met al haar onvermogen bij het grof vuil wil zetten, hoort ze de verlossende woorden. Dat ze haar ogen mag open doen voor iets anders. Dat haar valkuil niet het laatste woord heeft, maar Gods liefde. Voor haar, en voor haar kinderen.
Ze doet haar ogen dicht.
Ze dankt de Heer op haar blote knieën. Want niet langer staat haar falen in het middelpunt van de belangstelling. Omdat ze leert kijken naar Hem. Als de stralende vuurtoren te midden van haar worstelende golven. De zucht van verlichting komt uit het diepst van haar hart.
Ze doet haar ogen open
Ze ziet wat ze altijd zag, maar nu is alles anders. De focus is verlegd. En dat maakt het verschil.
“Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten wij ook de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt. Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor Hem in het verschiet lag, liet Hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God.” (Hebreeën 12:1-2)
Foto: justjet.nl
Rianne Zegelaar – getrouwd met DJ en mama van Benjamin, Charlotte en Olivia. Coach bij Elkaar Begrijpen, dat stellen, teams en individuen helpt om zichzelf en elkaar beter te begrijpen met behulp van de Life Languages. Check http://www.elkaarbegrijpen.nl
8 Reacties
Comments are closed.
Wauw… Wat mooi!!
Prachtig
Mooi begin van de week, dankjewel!
Prachtige bemoediging & zo mooi verwoord & zo herkenbaar,dank je wel voor het delen :)
Wow het lijkt wel poëzie:-)
Wow, raak geschreven! Dank je voor deze bemoediging.
Heel mooi, raakt me echt!
Wat een prachtige omschrijving die recht uit mijn eigen hart lijkt te komen. Dit stuk heeft me diep geraakt.