#faithfocus: Kinderpraise

Het is weer stil op het tempelplein.  

Weer stil, want een uurtje geleden zag het er heel anders uit. Een chaotische herrie van rinkelend wisselgeld, kakelend pluimvee en schreeuwende handelaren. Wat een heilige ontmoetingsplek van God moest zijn, was een hysterische kermis geworden. En juist dat had de woede van Jezus gewekt. “Mijn huis moet een huis van gebed zijn!” had Hij geroepen, om vervolgens hardhandig het hele tempelplein leeg te trekken. 

Maar nu is het dus weer rustig. Het stof is neergedwarreld en het enige dat je hoort, is het suizen van een zachte stilte na de storm. Jezus is gaan zitten op een bank onder een boom, zijn vrienden bij Hem. Langzamerhand heeft de boze trek op zijn gezicht plaats gemaakt voor een glimlach. Hij zucht diep en kijkt om zich heen.  

Een eindje verderop komen wat nieuwsgierige kleuters aan geschuifeld. Aangetrokken door de plotselinge ruimte van het grote plein, komen ze dichterbij. Verrast door de nieuwe speelplek, beginnen ze al snel vrolijk te rennen en daarna danst en zingt het blije grut in de middagzon. De  tempelmuren weerkaatsen hun heldere kinderpraise: “Hosanna voor de Zoon van David!” Het zijn de woorden die ze even tevoren hoorden, tijdens Jezus’ intocht in Jeruzalem.  

‘De hogepriesters en de schriftgeleerden zagen welke wonderen hij verrichtte en hoorden de kinderen in de tempel ‘Hosanna voor de Zoon van David!’ roepen, en ze waren hoogst verontwaardigd. Ze gingen hem vragen : ‘Hoort u wat ze zeggen?’ (Mattheüs 21: 15 en 16) 

Sommige dagen lijken een opeenstapeling van confrontaties voor Jezus. Eerst die grote pleinschoonmaak en vervolgens de zoveelste botsing met de religieuze leiders. Zelfs een groepje zingend kroost is voor de Farizeeërs een reden om weer de discussie aan te gaan. Een gewoon mens zou er moedeloos van worden. Maar Jezus niet… 

Jezus antwoordde hun: ‘Jazeker! Hebt u dan nooit gelezen: “Door de mond van kinderen en zuigelingen hebt u zich een loflied laten zingen”?’ (Mattheüs 21:17) 

Jezus laat zich bemoedigen door de verrassende ontmoeting met een groepje zingende kinderen. Daar laat Hij geen betweterige Farizeeër tussen komen.  

Wat wij daarvan kunnen leren? Dat het tweeduizend jaar later nog steeds zo werkt, als wij daar oog voor willen hebben. Ons drukke leven levert allerlei grote en kleine uitdagingen. En dan kan eenvoudig kindergezang precies dat zijn wat we nodig hebben.  

Ik had het laatst nog, toen ik met een donderwolk boven m’n hoofd wakker werd na een gebroken nacht. Toen ik na het ontbijt wat kinderliedjes opzette, brak de zon door uit de speakers. Het was verrassend hoe een simpel kinderliedje me uit mijn ochtendhumeur wist te halen. En een kwartiertje later zongen we allemaal mee, zelfs ik.   

Jezus liet zich bemoedigen door wat de allerkleinsten Hem toezongen. Zing je mee?  

Foto: Power to the mama’s