Gebed voor de kleintjes

Stella is zwanger van haar tweede kindje. Super mooi natuurlijk, maar sommige dagen bestaan uit misselijkheid en migraine. En dan moet ze soms ook nog iets aan opvoeden doen. Wat haar eigenlijk iets heel moois bracht.

Mijn zoon is nu bijna twee jaar en we hebben het ‘bidden tot Jezus’ inmiddels geïntroduceerd. Als een vrome gelovige vouwt hij zijn handjes en knijpt hij zijn oogjes dicht. Als het gebed te lang duurt voor hem zien we hem vaak met één oog spieken. Enorm schattig. En hopelijk het begin van de vrijmoedigheid om op elk moment van de dag tot Jezus te bidden.

Vandaag was zo’n dag van kotsmisselijk zijn en migraine. Het is een hele kunst om dan nog te kiezen voor geduld, onvoorwaardelijke liefde, behulpzaamheid en iets in het huishouden doen. Voor mij wel.

Ik bad met Lewis voor zo’n dag vol geduld. En of ‘ie zijn avondeten zou opeten (dat is nogal een dingetje de laatste tijd). Voor God is niets onmogelijk toch? Ik bedoel, de Vader kan en moet een boel (belangrijkere) dingen doen maar de Bijbel zegt dat we al onze zorgen bij Hem mogen neerleggen. Dus dan doe ik dat maar trouw.

Mijn lichamelijke klachten namen niet af. Sterker nog, het leek alleen maar erger te worden.
Maar mijn geduld nam toe. Lewis at netjes zijn bord leeg. – Dank u Vader – Ik kon het zelfs opbrengen om met deze hitte en knallende koppijn een tijdje buiten te spelen met Lewis. Hij vindt dat vreselijk leuk (ik niet, door die hitte). Ik stofzuigde het hele huis en heb zelfs één was kunnen doen. En het eten stond gewoon ’s avonds op tafel.

Dat gebed wat ik met Lewis bad, was misschien meer voor mij. Gebed voor de kleintjes, en een met zichzelf worstelende moeder.

Foto is uit Stella haar privécollectie. Wil je meer weten over Stella? Kijk dan op www.liefsvanstella.nl