Genade in generaties

In een ideale wereld heeft iedereen fantastische ouders en een jeugd om door een ringetje te halen. Nooit een moeder die weleens uit balans was en een vader die altijd het geduld zelve bleef. De realiteit is anders. We zijn namelijk allemaal opgevoed door imperfecte mensen en het effect daarvan is merkbaar in ons eigen leven.

En dan krijg je zelf kinderen. En je neemt je voor om allerlei dingen anders te doen dan hoe je het hebt meegekregen. Soms lukt dat. Maar soms ook niet. Dan vraag je je af: hoe dan? Juist in het ouderschap, wat sowieso al een behoorlijke uitdaging is?

Onderstaande punten geef ik je graag mee om over na te denken. Want een imperfecte opvoeding is niet het eind van het verhaal. Niet voor onszelf, maar ook niet voor onze eigen kinderen.

Erken het effect
Allereerst is het belangrijk dat je het effect erkent van de opvoeding die je gekregen hebt. Daar zitten altijd mooie dingen bij waarvoor je echt dankbaar kunt zijn. Maar als er dingen waren die minder goed gingen, mag je hier ook eerlijk over zijn. Ondanks de loyaliteit die er is naar je ouders toe. Je mag open naar jezelf zijn als er dingen waren die je pijn gedaan hebben, of nog steeds doen. Geef aandacht aan het verdriet of de boosheid die er kan zijn. Niet om erin te blijven hangen, maar wel om erbij stil te staan en de realiteit gewoon te erkennen. Want het is een belangrijke fase, die nodig is voor een goed vervolg.

Praat erover
Sta dus stil bij welk effect de opvoeding op je gehad heeft. En praat erover! Met iemand die je vertrouwt en zonder oordeel kan luisteren. Of met een coach, die vanuit een neutrale afstand met je meekijkt en waardevolle inzichten kan geven. De erkenning die je krijgt, is heel belangrijk voor de verwerking. Op deze manier kun je de pijn de plek geven die hij verdient. En als het lukt, praat er dan ook over met je ouders. Het vergt heel veel moed en liefde van beide kanten om echt te kunnen praten over het verleden. Maar als er ruimte voor is, kan het bijzonder helend zijn.

Vergeef
Iedereen vindt vergeving geweldig, totdat je zelf iets te vergeven hebt. Want de praktijk van vergeving kan behoorlijk lastig zijn. Zeker als dingen je echt pijn gedaan hebben. Daarom denk ik dat je alleen echt kunt vergeven met Gods hulp. Hij wil je helpen om aan deze opdracht gehoor te geven. Het is dan ook echt een wilsbesluit dat je biddend moet nemen: “U weet wat goed voor me is, daarom wil ik U gehoorzamen. Ik geef het oordeel aan U en ik mag mijn pijn en verdriet bij U laten”. En dan is vergeving een krachtig wapen tegen bitterheid en frustratie, richting wie dan ook. Het effect is dan ook enorm bevrijdend en helend voor je hart.

Laat los
We hebben allemaal verwachtingen, naar elkaar en naar onszelf. Deze verwachtingen kun je ook hebben richting je ouders. Maar uit de realiteit kan blijken dat ze daar niet aan tegemoet konden komen. In het verleden, of nu nog steeds niet. Je verwacht steun, begrip of een volwassen reactie, maar krijgt die niet. Simpelweg omdat ze die niet kunnen geven, uit onmacht of onwetendheid. In zo’n geval is er niets mis met jou of met je verwachting. De realiteit doet gewoon pijn en dat is precies wat je voelt. Toch is het dan goed om je verwachtingen onder de loep te leggen. Om jezelf af te vragen wat je eigenlijk wilt en of dat realistisch is. Wat zou het je opleveren om het los te laten? Dat is geen makkelijk proces, maar acceptatie kan je wel rust geven. Zeker als je al je verwachtingen bij God neerlegt, wetend dat Hij je uiteindelijk alles kan geven wat je nodig hebt.

Genade!
Als ouders weten we het allemaal: opvoeden is geen makkelijke klus. Daarom hebben we allemaal genade nodig. We zijn mensen die fouten maken. Die genade heeft God voor jou, maar Hij wil ook dat je die voor je opvoeders hebt. Ik geloof echt dat genade een Goddelijke kracht is die situaties op een bijzondere manier ten goede kan keren. Soms niet zoals je verwacht had, maar als je Gods genade toestaat je hart te veranderen, gebeuren er altijd mooie dingen.

Tegelijkertijd heb je dat ook voor jezelf nodig. We moeten allemaal van genade leven! Dus ook in de opvoeding die je nu aan je kinderen geeft. Genade voor jezelf als opvoeder is echt iets onmisbaars. Dat heb ik zelf ook gemerkt. Ik zit ook regelmatig mis en ben elke dag weer afhankelijk van Gods genade. En niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn kinderen. Ze moeten nog zoveel leren en juist dan is genade een onmisbaar ingrediënt. Want genade laat je elke dag weer opnieuw beginnen. En als er iets nodig is in een leerproces, dan is dat het wel.

Alle generaties hebben genade nodig! Dus als wij als mama’s leren leven van genade, dan maakt dat echt een verschil.

Lieve mama’s, daarom deze bekende zegen voor jullie, afkomstig uit 2 Korinthe 13:13 (NBV)

De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de eenheid met de Heilige Geest zij met u allen!

Foto: