Haastig op zoek naar rust

Dit blog is geschreven door Maria van Beelen

Geniet ervan, zegt iedereen. Vaak zijn dat mensen met oudere kinderen. Mensen van wie de ledematen van hun kroost bijna even groot zijn als die van hen. Die niet meer hoeven voor te lezen, billen te verschonen, met poepluier in het bos te lopen op zoek naar een prullenbak en midden in de nacht geen spenen hoeven te zoeken.

‘Geniet ervan.’ Dit gebod laat de tweeledigheid van het ouderschap zien. Het is de mooiste tijd van je leven. En dan meteen ook de drukste, de zwaarste en vermoeiendste tijd. Niet voor niks gaat er een zwikje ouders uit elkaar nog voordat het kind de leeftijd van vier heeft behaald. Het ouderschap is het allerprachtigste wat er bestaat én het zijn tropenjaren. Sommigen kunnen maar geen genoeg krijgen van baby’s, anderen worden pas weer zichzelf zodra ze de jongste richting de kleuterklas zwaaien.

Ik wil ook zo graag genieten. En ik weet ook dat ‘rust’ voor mij een voorwaarde is om te kunnen genieten, maar dat ik dat voorlopig slechts in zuinige beetjes tot me kan nemen. Ik ben nu negen jaar moeder, dus het is voor mij steeds moeilijker om terug te denken aan hoe het ooit, zonder de kinderen, was. Was er toen meer rust? Als ik even graaf, dan weet ik dat ik toen weliswaar een gat in de dag kon slapen als ik wilde, maar dat er daarmee ook een hoop zaterdagen voorbijgleden, waarin ik niks had gedaan en totaal geen voldoening kende. Dat het leven weliswaar erg leuk was en te plannen viel, maar dat het ook niet per se perfect was.

De mooiste momenten die ik me trouwens wel kan herinneren waren de dagen dat ik dicht bij God leefde. Dat ik in momenten van stilte, vaak ‘s ochtends vroeg, rust vond bij Hem. In alle stilte kon bidden voor anderen, voor mezelf. En nu ik toch aan het mijmeren ben, die momenten heb ik ook als moeder gekend toen ik in een experiment elke dag ‘s avonds een uur apart zette om God te zoeken. Jezus zegt in Matteüs 11:28 (BGT): 

Vind je het moeilijk om te doen wat God wil? 

Is het een te zware eis voor je? Kom dan bij mij. Ik zal je rust geven. Doe wat ik je zeg, en leer van mij. Je moet vriendelijk zijn, net als ik, en jezelf niet het belangrijkste vinden. Dan zul je werkelijk rust vinden. 

Ik wil een goede moeder zijn voor mijn kinderen, maar kan dat alleen als ik die momenten van kalmte opzoek. Om aan de voeten van Jezus te zitten. Om mee te gaan in die stroom van blijdschap, van leven. Momenten van geestelijk bijtanken. Nu is de tijd, aanbid Hem.

PS: Misschien kunnen de mensen die steeds zeggen dat je ervan moet genieten, ervoor zorgen dat je er ook echt van geniet, door je af en toe even te ontlasten en op je schatjes van kinderen te passen?

Deze column verscheen in 2018 in het boek #Powertalks voor mama’s