Handgemaakt huis

Veerle stuurde mij dit blogje over blijdschap en een goed vooruitzicht dat door een simpel telefoontje omsloeg in onrust, boosheid en misschien wel een beetje ongeloof. Toch was er weer een mooie les te leren. En dat huis komt echt wel goed. ;-) 

18 augustus: we krijgen de sleutel!!!

Zo staat het in onze agenda. Doorgestreept. Die sleutel krijgen we namelijk niet, dat hoorden we 6 weken van tevoren om 21uur ’s avonds. Ik kan je vertellen, als je zo’n telefoontje krijgt heb je geen idéé wat je voelt. Verbazing? Boosheid? Verdriet? Teleurstelling? Of toch: waanzin en ongeloof?

Nadat we dit schokkende nieuws met onze ouders hadden gedeeld, was Funda doorspitten het eerste dat we gingen doen. We hebben haast, 4 september overhandigen we namelijk de sleutel van onze fijne woning aan de nieuwe eigenaren. Een jong gezin dat ernaar uit ziet om van dit huis hun thuis te maken. En we gunnen het ze zó! Dan is het extra zuur als je zelf zo’n loer gedraaid wordt. Want zo voelt het sowieso. Toch hadden we hoop, er stonden een paar potentiële woningen te koop! Of toch niet… 

Sorry mevrouw, deze woning is mondeling al verkocht. … Excuses, dit huis is niet meer beschikbaar. … Nee, wij kunnen u niet verder helpen, er is een wachtlijst voor deze woning. … Huren? Nee, ook alle huurwoningen zitten inmiddels vol.  

BAM. De klap. Het breekpunt. Het wilsbesluit: we gaan dóór. De conclusie na een paar dagen was glashelder: voorlopig geen huis, maar wel een Bed & Breakfast. Zonder breakfast dan, die mogen we zelf verzorgen.

Ik merk dat ik het meeste moeite heb met de reacties van onze medechristenen. Het wordt vergeestelijkt, God heeft een plan en een doel, daarin wil Hij ons iets duidelijk maken. Deze situatie zal als een rode draad zijn voor de rest van ons leven. Die rode draad kan me gestolen worden. Het zal een situatie zijn waar we achteraf op terug kunnen kijken met het besef dat het allemaal door Hem geleid was. Sorry, hier kan ik niks mee. Mensen: zoek mee naar een oplossing, bedenk een plan en zeg hoe vervelend het is, maar dat we er met God én elkaar uit gaan komen. Ik hoef namelijk geen geestelijke les naast de bananen in de Jumbo. Ben ik nu een slechte christen, niet geestelijk genoeg? Of zijn de mensen om mij heen zo zweverig? Stiekem ben ik overtuigd van dat laatste. En toen kwam die knipoog van Boven met deze dagtekst:

Handelingen 17:24: De God die de wereld heeft gemaakt en alles wat er leeft, Hij die over hemel en aarde heerst, woont niet in door mensenhanden gemaakte tempels.

Zo is het. Ons handgemaakte huis komt nog wel, op Zijn tijd, niet eerder. Zolang we daarop vertrouwen vindt Hij in ons Zijn woning en dan komt het sowieso goed. Echt.