Het geheim van Moederdag
“Oké, loop maar zachtjes naar binnen. Mama mag niets horen.”
Mijn man en jongste zoon lopen het huis in. Of eigenlijk schuifelen ze het huis binnen. En hardop fluisterend zegt hij voor mij nét verstaanbare zinnen.
“Kijk, dan stoppen we deze hier, goed? Want mama mag nog niks weten.”
Die laatste zes woorden klinken ineens een stukje luider. Zonder er meer woorden aan vuil te hoeven maken, weet ik al waar het over gaat. Een onderwerp welke kinderen zelf ook maar moeilijk voor zich kunnen houden trouwens.
Diezelfde middag haalde ik Mads op van de BSO. Een jongetje uit zijn klas vertelde in geuren en kleuren hoe hij een bloem had gemaakt voor zijn mama. “Maar dat mag je niet vertellen hoor,” zei hij nog. “De mama’s mogen er niets van weten,” giechelde hij vervolgens met zijn hand voor zijn mond.
Moederdag heb ik jarenlang een verschrikkelijk commercieel geheel gevonden. Geldklopperij. Opdringerige reclames die confronterend kunnen zijn voor wensmama’s en mama’s die hun kindje zijn verloren. Een aanzet tot competitiedrang voor wie het mooiste cadeau koopt voor zijn of haar moeder. Of vrouw. Want kleine kinderen kopen geen dure cadeaus. Ik vind de moederdag-marketing nog steeds maar niks.
Maar nu heb ik twee jongens waarvan er eentje op de basisschool zit en de ander twee dagen per week op het kinderdagverblijf spendeert. En daar wordt in beide gevallen heel wat afgeknutseld. Vaak denk ik van al die schoolwerkjes (na de welgemeende ‘goed gedaan schat!’ en ‘wat ontzettend mooi, dat poppetje met z’n armen wijd’): Waar laat ik dit nou weer? en verdwijnt het een dag later al in de papierbak.
Alleen niet met Moederdag. Want dan is alles anders. Geen verplichte schoolwerkjes, maar de zenuwen in hun buik. ‘We gaan iets heel moois maken voor jullie mama’s. En dat is een GEHEIMPJE! Omdat mama’s zo lief zijn en zo goed voor jullie zorgen mag je dit geven op een hele speciale dag: MOEDERDAG,” hoor ik de juf en de leidsters bijna zeggen. Compleet met giechel en hand voor hun mond.
En dan begint het geheim voor ze. Het nadenken over wat ze gaan maken. Of welke kleur hun mama het allermooiste zou vinden. “Mam, wat is jouw lievelingskleur?” was vast geen toevallige vraag vorige week.
Met de eerste uitgesproken Moederdag, begint voor die kleintjes het grote wachten. Wachten op de dag dat de zelfgemaakte pasta-kettingen, bloemencorso’s en vouwvlinders uitgepakt mogen worden. Waarop ze onze trotse, blije gezichten zien. En wij in hun ogen kunnen lezen dat ze echt heel blij met ons zijn.
En juist dat kneuterige maakt Moederdag voor mij zo leuk. Het hele proces er voorafgaand is voor mijn jongens belangrijk. En daarom voor mij ook. Er komt geen poespas of duur cadeau aan te pas. Met scheef ingepakte zelf gefreubelde knutsels maken we er een topdag van.
Oké, misschien zijn vers gebakken kaascroissantjes en koffie op bed ook wel lekker. Kan iemand mijn man nog even appen? ;-)
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |