‘Ik ben dik’, zegt Jesse. Het is mijn zoon van zes die deze woorden uitspreekt.
‘Wat zeg je nou?’ vraag ik verbaasd.
‘Ja mam, ik ben dik’, zegt hij nog eens.
‘Nee, jij heet Jesse. Dik is iemand anders’, antwoord ik en probeer er een grapje van te maken. Jesse trekt zijn shirt omhoog.
‘Kijk maar mam, ik heb een dikke buik.’ Hij maakt zijn rug hol en steekt zijn buik zover mogelijk naar voren en rent lachend de trap op. Meent hij dit nou echt?
‘Denk je dat echt, Jesse?’ vraag ik hem als ik boven kom. ‘Ja mam. Ik ben dik’, zegt hij weer en loopt lachend weg.
Ik weet even niet wat ik moet zeggen en of ik dit überhaupt serieus moet nemen. In stilte sta ik op de overloop en kijk naar dat prachtige mannetje van zes dat alles behalve dik is. Ik vraag me af waar hij deze woorden heeft gehoord. Ik kijk namelijk niet op die manier naar mijzelf in de spiegel. Ik zeg zelden iets negatiefs over mijn lichaam, zeker niet in het bijzijn van mijn kinderen. Behalve dat ik mijn spataderen en kalknagels niet zo mooi vind dan. Van die nagels ben ik inmiddels genezen, dus daar hoor je me ook niet meer over.
‘Lieve Jesse, jij bent een gezonde jongen en absoluut niet dik. Je bent prachtig! Ik vind het vervelend als je zo over jezelf denkt’, zeg ik tegen Jesse en neem hem op schoot. ‘Oké mama’, zegt hij en springt van mijn schoot af. Ik weet nog steeds niet of hij het echt meent of dat hij grappig wilde doen, maar het raakt me wel en doet me denken aan de tijd dat ik onzeker was over mijn lichaam. Hoeveel frustratie ik voelde als het weer niet lukte een tijd te sporten, te diëten of snoep te laten staan. Hoeveel ik bezig was met hoe een ander naar mij zou kijken. Als ik de foto’s terugkijk van die periode, voel ik me verdrietig, omdat ik niet zag hoe prachtig ik was.
Jesse lijkt er niet meer over na te denken en speelt op zijn kamer. Maar het laat mij niet los. Als hij hier nu al écht al mee bezig is, hebben we nog een lange weg te gaan.
Ik bid voor bescherming over zijn zelfbeeld, over bescherming op school als gesprekken over dit onderwerp gaan. Ik vraag om inzicht en leiding over de woorden die wij gebruiken als het gaat om gezond eten en leven. Om leiding in het voorbeeld dat wij geven op gebied van omgaan met je lichaam. En ik spreek leven en schoonheid uit over Jesses denken en bid voor een levend geloof. Want Jesses hart is tot nu toe namelijk altijd doordrenkt met Jezus’ liefde voor hemzelf en iedereen. En Here God, wat wil ik dat graag zo houden.
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |