Houvast aan de bakkerskast
Met een lauwwarme cappuccino zit ik op de bank. Kids op bed en heel even opladen, want rechts van mij staat nog een tafel vol restjes van het avondeten. Tegenover me zie ik één van mijn favoriete meubelstukken: onze bakkerskast vol gezellige spulletjes. De bakkerskast is ook de thuisbasis van de ruim 200 (!) kaartjes die we hebben gekregen in de afgelopen tijd. Er bovenop staat een heel mooi houten bord met een bijbeltekst.
Eind november hadden we het eerste gesprek met de longarts. Die ochtend kreeg ik deze tekst op mijn netvlies via de bijbel-app. Het eerste wat ik dacht: die krijg ik waarschijnlijk niet voor niets. Dat bleek helaas zo te zijn.
Let goed op jezelf.
Sta stevig in het geloof.
Wees volwassen en sterk!
Doe alles vol liefde voor elkaar.
1 Kor. 16:13-14, basisbijbel
Deze tekst geeft me veel houvast. Hij zet me op scherp en doet me realiseren wat belangrijk is. Maar tegelijkertijd heb ik er ook een groot probleem mee: er zijn dagen dat ik grandioos faal op alle vier de punten. En hoe vaker ik naar de tekst kijk, hoe vaker ik me daar pijnlijk bewust van word. Hoe mooi hij ook is, ik heb een haat-liefde verhouding met die tekst.
Let goed op jezelf
Ik loop vaak te rennen, zonder aan mezelf te denken. Even rustig douchen schiet erbij in. Ik vergeet te ontbijten, mijn koffie wordt koud. En dan is het pas halverwege de ochtend…zucht.
Sta stevig in je geloof
Door de achtbaan waarin we leven is er weinig tijd voor een momentje met God. Mijn geloofsbeleving voelt de laatste tijd sowieso meer alsof ik tot mijn enkels in de drassige grond ben weggezakt. Daar is weinig stevigs aan.
Wees volwassen en sterk!
“Ja, het komt nu vooral op jou neer,” hoor ik regelmatig. Hoe meelevend ook bedoeld, juist door die gedachte heb ik soms flink medelijden met mezelf. Lekker volwassen… En door alle emoties, gebroken nachten en piekersessies voel ik me verre van sterk. En zie je het uitroepteken achter deze regel? Auw…
Doe alles vol liefde voor elkaar
Klinkt fantastisch! Klinkt ook helemaal niet zo moeilijk. Maar aan het einde van de dag besef ik vaak dat ik toch behoorlijk wat steken heb laten vallen. Er met mijn gedachten niet helemaal bij was. Of mopperde op de kinderen, op de zoveelste poepbroek, op de chronische vermoeidheid, op de kankercellen…
“Komt dat uit de Bijbel?,” vraagt een kennis die even langs wipt. Ze wijst naar het houten bord. Ik knik. “Wat mooi dat je die hebt neergezet. Dat helpt je vast.” Ik knik weer, maar leg haar ook mijn ‘probleem’ uit met dat bord.
Na een paar slokken koffie zegt ze: “Maar is dat niet de clou als je gelooft in God? Dat Hij er altijd is? En dat je het niet alleen hoeft te doen?”
True. Ik realiseer me nu waar het mis gaat. Mijn probleem is niet dat ‘het me allemaal niet lukt’ wat daar staat. Mijn probleem is dat ik niet doorhad (of niet wilde toelaten) dat God me wil helpen.
Gelukkig is er Iemand die altijd op me let.
Gelukkig is er Iemand die me uit die drassige grond trekt.
Gelukkig is er Iemand die zorgt dat ik genoeg gezond verstand en kracht heb.
Gelukkig is er Iemand een onuitputtelijke Bron van Liefde!
Ik kijk weer naar de tekst op de bakkerskast. Het geeft me houvast!
PS: Zo lief! Het bord op de kast is speciaal voor ons gezin prachtig vormgegeven door Creakip Bianca. Je ziet hem op de foto. Is hij niet gaaf?
Ik wil hem graag met jullie delen, in de hoop dat het jullie ook houvast mag geven in lastige situaties. Download hem via de knop hiernaast!
Foto: privé archief
Petra is mama van Elin, Nadia en Jurre. Sinds haar man Alex in juni 2020 overleed, schrijft ze over haar leven als alleenstaande ouder. Ze werkt parttime in de communicatie/marketing en is daarnaast vastgoed- en interieurstylist. Ze geniet onwijs van kleine dingen, maar vooral van lekkere dingen. Haar relatie met God heeft pieken en dalen. Zijn grootheid ervaart ze overal en nergens, van een mooie songtekst tot de glimoogjes van haar kids.
Ken je ‘ik zal er zijn’ van sela? Verborgen aanwezig deelt U mijn bestaan….
zelfs op die hele moeilijke zware dagen, de momenten van teveel ballen in de lucht…
Dikke knuffel vanaf afstand!
Zo, komt deze bemoediging even als geroepen! Zit er doorheen op t moment en de dag moet nog beginnen. En ik heb geeneens reden tot klagen…. Dank dat ik weer weet dat al mijn falen al vergeven is en dat God er raad mee weet!
Wat een mooie blog! Zelf heb ik in moeilijke tijden ook veel steun gehad aan het lied ‘je draagt het niet alleen’ van Matthijn Buwalda. Luister maar eens op een rustig momentje!
Veel sterkte!
He Petra, nu net deze site ontdekt en je blogs aan het lezen. Zelf bekent in het medische wereldje en dus ook bekent met de mega slechte prognose. Zelf ook heel wat “zeven slechte jaren” gehad. T enige dat ik wil zeggen; God is de Schepper van de mens en van jou. Hij weet dat je nu alleen maar in de overlevingsstand kan staan. En dat geeft dus niets. En dáárom is dus de kerk door Hem bedacht. Als jij niet meer kan bidden, dan bidden anderen wel voor jou en je gezin. Soms is het leven zo en dat neemt Hij je echt niet kwalijk. Niet te streng zijn voor jezelf! Hij houdt je wel vast ook als jij misschien los moet laten. Dikke knuffel