Huilen bij een knisperboekje
In een stille woonkamer zit ik met mijn baby op schoot. De oudste jongens zijn er even niet. Mijn oog valt op het nieuwe knisperboekje dat in de box ligt. Een verlaat kraamcadeautje van een vriendin. Ik hoor hoe mijn eigen stem de tekst voorzingt aan het vrolijke ventje op mijn schoot.
Hoofd, schouders, knie en teen
Hand, buikje, arm en been
Oren, ogen, vingertjes en voet
God maakte jou zo goed
Ik voel een vreemd gevoel in m’n buik. Een traan rolt over mijn wang. Het prikkelt in mijn neus en nog meer tranen volgen.
Wat hebben we al samen veel meegemaakt met onze jongste. Ik geef hem een kus op zijn bolletje. Op het litteken dat het verhaal van drie operaties vertelt. Ja, God maakte jou goed. Je oortjes, je handjes, je voetjes, ja zelfs je hoofd: wonderlijk ben je gemaakt. Wonderlijk hoe artsen jou konden helpen, wonderlijk hoe je nu ontwikkelt ondanks de bloeding in je koppie.
Het liedje gaat verder.
God die jou zo kent
Weet altijd waar je bent
Speeltuin, zwembad, kinderboerderij
God is er altijd bij
God was erbij, elke dag. Ook daar al die weken op de IC. Waar ik je achter moest laten, omdat ik niet bij je mocht slapen. Weken heb ik mezelf er mee gerustgesteld: al kan ik niet bij jou zijn, de handen van de Allerhoogste houden je vast.
Als jij je hebt verstopt
Zoekt hij je steeds weer op
Ook al is het donker om je heen
God laat je niet alleen
Een jaar geleden schreef ik over ‘verwachting’. Een blog over het ‘ingehouden enthousiasme’ dat je kunt voelen als je net zwanger bent . Een soort slag om de arm, stel dat. Een goede zwangerschap veranderde vanaf week 31 abrupt. Onderzoeken, een spoedkeizersnede en veel te veel weken in het ziekenhuis volgden.
Ben ik teleurgesteld?
Nee. We leven niet in het paradijs. En daar in die stormachtige weken voelde ik de gebrokenheid van de wereld waarin we leven zo sterk. We zijn als mensen bedacht voor het paradijs. Gemaakt voor liefde, voor heelheid, leven en wandelen met God. Geen moeder is gemaakt om op de NICU te zitten met je baby in een couveuse. Maar het goede nieuws is: God laat je niet alleen, nergens! En waar Hij is, zijn geloof, hoop en liefde. Licht op de donkerste plekken.
En nu heb ik dus sinds dit moment een nieuw favoriet boek: een knisperboek.
(Babybijbel Knisperboekje, Corien Oranje)
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:
Sanne Vels | dorpsmeisje | rent achter drie ondernemende jongens aan | getrouwd met de leukste boer van de wereld | creatief | dromen | visie | thee | geniet van het op reis zijn met de Grote Vader | Leert elke dag van haar kroost