In de knoop

Een prachtig gastblog van Esther voor jullie. Herkenbaar? 

You’re perfect in all of your ways. You’re perfect in all of your ways, to us.

Afgelopen week stond hier de YouTube-playlist ‘Opwekking 41’ aan. Ik zong samen met mijn jongste uit volle borst mee totdat bovenstaande woorden keihard binnen knalden en ik flink moest slikken.

Perfect… 100%…volmaakt…, oftewel: er is voor Hem geen bétere weg.

Oké…

In mijn gedachten kan ik voor een aantal situaties in mijn leven wel verscheidene alternatieve routes bedenken. Een snelweg door het leven zonder file, een ‘binnen-de-bebouwde-kom bomenlaantje’ of een kronkelend zandpaadje wellicht. Maar een weg met hobbels, gaten en een flinke dosis blubber en drek? Hoezo perfect?

Kort voor dit moment, had ik een vergelijkbaar ‘knoopincidentje’. Het vond plaats tijdens het beoefenen van mijn haakhobby. Op een gegeven moment tijdens het haken van mijn toer* zat mijn bol wol, die bijna op was, in de knoop. Een flínke knoop. Steeds haalde ik een klein lusje los om daarna weer een aantal steken te maken. Dat dit meer gedoe is dan haken met een losse draad, kun je je wel indenken. Ik raakte dan ook best wel een beetje geïrriteerd van steeds een paar steken te kunnen haken en vervolgens weer een stuk draad uit de knoop te moeten ontfutselen.

Ik had natuurlijk allang een schaar kunnen pakken om mijn haakwerk door te knippen en er een nieuwe draad aan vast te hechten. Maar mijn perfectionisme baalde van een losse draad midden in mijn toer, dus ik besloot dat niet te doen.

Tijdens deze ergernis, kwam in mijn gedachten de vraag op of God hier iets mee zou willen zeggen.

En ik stelde die vraag aan Hem. Ik moest denken aan het bekende verhaal van het borduurwerk dat God maakt en waarvan wij de onderkant slechts zien. Een onderkant met losse lussen en afgestopte knopen. Ons leven kan op sommige momenten flink in de knoop zitten. Dat het kan voelen als stilstand en tijdverspilling. Maar dat God op zo’n moment hard bezig is om zaken recht te breien. En dat het pijn kan doen als Hij onze knopen er uithaalt en rechttrekt. Dat Hij er op die momenten voor kiest om het haakwerk niet los te knippen maar te ontrafelen. Juist omdat die ‘toer’ ons mooier maakt.

Een paar dagen na dit haakgevecht mocht ik mijn bevindingen op mijzelf gaan betrekken. Door een gebeurtenis in mijn directe omgeving raakte ik zelf behoorlijk in de knoop. Lusje voor lusje moest ik mijn gedachten en gevoel losmaken uit bestaande patronen. Het gaf strijd, vragen en tranen. Een deel van de knoopontwarring volgde toen ik deze strijd deelde met mijn mede-MUG’ers.

En toen kwam dit nummer. Toen ik de woorden die mij even daarvoor zo geraakt hadden op mij in liet werken, ontdekte ik iets moois. Iets kostbaars. De woorden ‘You’re perfect in all of your ways’ staan namelijk niet op zichzelf. Ze zijn onderdeel van een refrein dat meerdere malen wordt herhaald.

‘You’re a good, good father. It’s Who You are, it’s Who You are.’

U bent een goede, goede Vader. Dat is Wie U bent.

Dat is Wie Hij is. Is. Afkomstig van het werkwoord ‘zijn’. De Van Dale vertaalt dit werkwoord als ‘bestaan’ of ‘een werkelijkheid vormen’. Onze Vader bestaat uit goedheid; dat is Zijn wezen. Als Hij dan volkomen bestaat uit goedheid, hoe zou er dan iets van imperfectie in Zijn wegen kunnen zijn?

Ik kan dit feit niet vatten met mijn verstand en vind het lastig dit te doorgronden met mijn hart.

Het lost ook niet al mijn vragen op. Maar het te weten, en het vooral te gelóven, brengt mij wel een klein stapje verder in vertrouwen. Vertrouwen dat Zijn weg goed is. Niet alleen goed, maar volmaakt. Ook al is dat pad een hele vervelende toer vol knopen.

*toer: Voor de niet-haaksters: een toer is een serie steken op dezelfde rij bestaand uit een bepaald patroon.