Jij bent geliefd

‘Jij bent goed zoals je bent’. Zeven jaar geleden maakte ik een schilderijtje met deze woorden voor mijn toenmalige baby. Alsof ik hem beschermen wilde voor wat er op hem af zou komen. Deze waarheid wilde ik aan hem meegeven.

Vanmorgen moet ik aan deze woorden denken. Ik heb net theegedronken met een vriendin en mijn hart gelucht. Er ligt een pittige week achter me. Mijn oudste heeft autisme. We hebben recent zijn medicatie afgebouwd en zijn met de arts samen zoekende hoe nu verder te gaan. 

Mijn kind gaat elke dag naar school. Maar school betekent heel veel prikkels. Geluiden om hem heen. Interactie met andere kinderen. Angst om het niet goed te doen. Angst dat de meester boos op hem wordt. Op school loopt hij op zijn tenen. Hij is wat teruggetrokken en laat nauwelijks van zich horen. Hij zorgt ervoor dat hij anderen niet tot ‘last’ is. Hij is een pienter mannetje en weet de lesstof goed tot zich te nemen. 

Na zo’n dag heel hard zijn best doen, haal ik hem op uit school. Meestal probeer ik te fietsen. Samen fietsen we dan door het park en zo krijgt zijn overprikkelde brein al een beetje rust. Toch helpt dit niet meer sinds we gestopt zijn met de medicatie. Thuis stuitert hij de rest van de middag door het huis. Hij wil graag met vriendjes spelen en aanvankelijk vind ik dit nog prima. Totdat ik ontdek dat zijn hoofd er alleen maar voller van wordt. Het gevolg is dat hij niet meer kan luisteren naar wat ik tegen hem zeg. Hij trekt volledig zijn eigen plan, gooit met spullen en lijkt er alles aan te doen om vooral niet naar mij te luisteren. Zo voelt het voor mij althans. Ik voel me machteloos en word er verdrietig van. Hoe hard ik ook mijn best doe, het lukt me niet meer om tot hem door te dringen. De hoeveelheid adrenaline in mij neemt toe en ik realiseer me dat het tijd wordt om bewust te zoeken naar momenten voor mezelf om op te laden. 

’s Avonds plof ik uitgeput op de bank neer. Ik besluit om mijn wijsheid te zoeken bij mijn Hemelse Vader. Ik vraag Hem hoe ik met mijn kind om kan gaan. Ik bid om liefde en geduld. Ik voel me namelijk zo tekortschieten. Dan komt in de stilte de tekst uit het volgende lied in mijn gedachten: ‘Ik ben van U. Ik ben aanvaard. Ik ben geliefd en puur gemaakt. Ik leef opnieuw. Ik adem in. Ik vind herstel, een nieuw begin.’ (Opwekking 802)

Wat een bemoediging. Hij laat mij niet zitten met mijn gevoel van tekortschieten, maar bevestigt mij in mijn identiteit. Hoe ik mij ook voel, dit is hoe God mij ziet. 

Tegelijkertijd realiseer ik me dat God zo ook mijn zoon ziet. Zoals ik hem ooit de tekst meegaf: ‘jij bent goed zoals je bent’, zo wil God hem ook bevestigen in wie hij is. Waar ik het soms moeilijk vind om voorbij het ingewikkelde gedrag te kijken, leert mijn Hemelse Vader mij om hier doorheen te prikken. Ik wil met Zijn ogen naar mijn kind leren kijken. Ik verlang er zo naar dat de positiviteit en gezelligheid weer terugkomt in huis. Ik weet nu weer dat ik er niet alleen voor sta. Als een geliefde moeder ga ik voor het liefhebben van mijn zoon!

Wendie

Ik ben Wendie, 36 jaar, getrouwd en mama van twee zoons (5 en 8 jaar). Ik ben dankbaar dat ik moeder mag zijn en vind het tegelijkertijd een grote uitdaging. Naast het moederschap werk ik en in mijn vrije tijd lees ik graag een goed boek, drink een kopje thee met een vriendin of ga ik op stap met mijn gezin.