
-
25 dec 2021
-
Blogs, Geloof, Gezin
-
door Daniëlle Koudijs
-
2 comment
Kerstloos gevoel
Dit blog verscheen eerder in 2016. En voor iedereen die nu ook een intense aanloop heeft naar kerst, deze bemoediging. Je bent ook hierin niet alleen. Liefs, Daniëlle
Dit jaar keek ik echt uit naar kerst. Gezellig samenzijn met het gezin, onze ouders en broers en zussen. Gewoon naar de Kerst(nacht)dienst. Tradities in stand houden en met ons eigen gezin nieuwe bedenken na de afgelopen paar jaar steeds rond kerst zelf een baby te verwachten. Ja, ik was er helemaal klaar voor dit jaar en zag (nu ik eens niet zwanger en uitgerekend was) een gezellig versierd huis en een knusse sfeer helemaal zitten. In gedachten had ik mijn positie al ingenomen voor onze mooie, zilverblauwe kerstboom met zachtgele lampjes. Met aan de ene kant een spelende peuter en aan de andere kant een kruipende dreumes. De dreumes die ik dan elke keer weer zou moeten blokkeren om te voorkomen dat de kerstboom een horizontale houding zou aannemen in onze woonkamer. Maar die vervolgens dan wel über schattig samen met z’n broer op de gezinskerstfoto zou staan. Inclusief kerstmuts en kersttrui.
Totdat de kinderen ziek werden en de decembermaand veranderde in een periode vol zorgen. Na de mond,- hand,- en voetziekte eind november, volgden er weken van verkoudheid en kreeg de jongste voor de zoveelste keer oorontsteking. Het kopen en mooi maken van een kerstboom schoot erbij in. Tussen het afvegen van de snottebellen, temperatuur opmeten en het toedienen van antibiotica en koorstverlagende middelen door, hebben Mads en ik het nog net gered om een mooie kerstboom op het raam te schilderen. Juist op de dag dat we hun eerste en derde verjaardag zouden vieren, kreeg Mads zelf een dubbele oorontsteking. En als klap op de vuurpijl was een dag later de oorontsteking bij de jongste ook weer terug. Zucht…
En zo vulden de weken voor kerst zich met zieke, ongelukkige kinderen en slopende nachten. Niet is erger dan machteloos toekijken en te zien dat je kids pijn hebben. Ik plande doktersbezoeken en regelde samen met mijn man en ons werk de opvang thuis. Uiteindelijk volgde er ook nog een ziekenhuisbezoek voor de jongste. Ik voelde me door de zorgen en het geregel van doktersbezoeken kerstloos. En ik was moe. Heel moe.
Na een bezoek aan de KNO-arts, zagen we in de hal een grote versierde kerstboom en klonk er prachtige pianomuziek. Op een rij stonden ziekenhuisbedden met mensen die tevreden luisterden. Verplegers brachten nog meer aan infusen gekoppelde patiënten zichtbaar genietend naar deze plek.
En daar, op die plek waar veel mensen een andere toekomst hebben, was het bij die vleugel en de grote versierde kerstboom toch echt kerst. Het voelde er vredig. Alsof we daar allemaal heel even aan de voeten van Jezus zaten, daar waar Hij ons rust geeft. Ik voelde me gedragen. En dat is eigenlijk alles wat ik écht nodig heb, deze kerst.

| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
2 Reacties
Comments are closed.
Wauw! Net wat ik even nodig had. Afgelopen kerst voelde voor ons niet als kerst. Net als oud en nieuw. De dagen voor kerst voelde onze zoon zich niet fit, en met kerst zijn we in het ziekenhuis beland. Met als gevolg : een nachtje blijven en de oorzaak bekend. Een vorm van epilepsie. Hij hoort bij 1 van de weinige kinderen die gevoelig is voor een aanval wanneer er een virus o.i.d. in zijn lichaam zit. Krijgt nu medicatie om de triggers voor aanvallen te onderdrukken. Waar we nog steeds aan het bijkomen zijn, komt er stap voor stap rust, verbetering en nog meer liefde in ons huis.
Prachtig. Soms word je zo overmand door de situaties waar je inkomt. Je word bijna de situatie. Heel herkenbaar. Die kerst boom in een ziekenhuis vol zorgen gaf jou het kerst gevoel en de support dat er meer mensen zijn die het kerst gevoel missen in ziekte, en dit moment juist zo hard nodig hebben. God laat zich zien, soms niet wanneer jij het verwacht is mijn ervaring. Dan denk ik soms “He is hij er nu ook nog?” , nu ik me het liefst wil verstoppen.