Klagen of kijken?

Het klinkt simpel en dat is het ook: onze manier van kijken kan zoveel verschil uitmaken. Laatst ontdekte ik weer dat één blik alles kan veranderen. Omlaag of omhoog, dus naar mijn omstandigheden of naar God. Dan is de vraag: wil ik klagen of ga ik kijken?

Klagen, we doen het allemaal. In het Oude Testament kon het volk van Israël er ook wat van. Eigenlijk was hun geklaag een soort refrein dat steeds weer terugkeerde. Er was altijd wat om over te klagen. Ze klaagden over het weer, over het eten of over het leiderschap van Mozes. Zo ook weer in onderstaande tekst:

Maar het volk werd onderweg ongeduldig. Ze mopperden en klaagden tegen God en tegen Mozes: “Waarom hebben jullie ons uit Egypte meegenomen? Om ons dood te laten gaan in de woestijn? Want er is hier geen brood en geen water. En dat flauwe spul, het manna, komt ons de neus uit.” (Numeri 21:4-5, Basisbijbel)

Ook wij moderne mensen klagen soms wat af. Er gebeurt iets wat niet in ons straatje past en we zetten het op een mopperen. En dan gaat het niet over echte ellende die ons kan overkomen, dat is een ander verhaal. Maar het zijn van die momenten dat we ons laten meeslepen door ongeduld of ontevredenheid. Herken je dat?

Klagen of kijken

Het is precies wat het volk van Israël ook deed. Dingen liepen niet volgens plan en het klagen begon. Ze maakten heftige verwijten aan het adres van God en Mozes. De gevolgen waren echter ook heftig: er kwamen giftige slangen die hen beten, waardoor heel veel mensen stierven. Pas toen ze tot inkeer kwamen en God om uitkomst vroegen, kwam er een medicijn. In de vorm van een koperen slang, waar ze naar moesten kijken om in leven te blijven.

Waarover klagen we tegenwoordig precies? Als ik eerlijk ben, zitten er bij mij ook van die dagen tussen. Dan klaag ik steen en been over alles wat in mijn vaarwater komt. Heus weleens vervelende dingen. Maar als ik dat blijf doen, blijf ik naar beneden kijken. Maar dan zie ik alleen wat er daar gebeurt. Toen ik laatst in zo’n modus zat, hoorde ik ineens Gods stem. Hij sprak twee simpele woorden:

“Kijk omhoog!”

Op dat moment leek God niet eens te oordelen over mijn gemopper. Hij zette er alleen iets tegenover dat me verder bracht. Kijk omhoog. Kijk naar Mij! Het was op dat moment echt wat ik nodig had. Precies hetzelfde wat het volk van Israël ook moest doen, om vanuit de pijnlijke gevolgen van hun geklaag te komen. Ze moesten omhoog kijken, naar de koperen slang. En ze werden gered.

Waar kunnen wij minder klagen? Ik wil het steeds beter leren: omhoog kijken, naar Jezus. Naar wie Hij is en wat Hij voor ons deed. En dan gaat het van klagen naar kijken, naar Hem.