Kleuterliefde

‘Lieve mama, bij jou ben ik veilig thuis’. Ik krijg twee armen om mijn nek. Zijn warme lichaam voel ik tegen me aan. Ik krijg een kusje, terwijl het warme zwembadwater ons omringt. Ik ben aan het zwemmen, samen met mijn kleuter. Waar hij eerst het water nog spannend vond, begint hij het steeds leuker te vinden. Inmiddels dobbert hij vrolijk rond en af en toe grijpt hij zijn kans om mama te knuffelen.

We zijn op vakantie als gezin. Voor ons betekent dat vele uren de natuur in en af en toe zwemmen. De ideale ingrediënten voor alle gezinsleden om te ontprikkelen. We kunnen nu zelf redelijk de prikkels reguleren.  

De afgelopen weken zijn best pittig geweest. Mijn beide jongens hebben autisme. Op school was er veel anders dan anders, waardoor mijn kleuter en zijn broer de structuur misten. Met overvolle hoofden kwamen ze thuis. Gevolgd door vele boze buien. Ik voel me inmiddels een politieagent en allesbehalve een lieve mama. 

Daarom raken zijn woorden me extra. Ik moet even slikken. Ik moet denken aan mijn mopperen op de jongens. Dat wil ik niet, maar het gebeurt toch. Mijn kleuter houdt mij een spiegel voor: blijkbaar blijf ik toch die veilige haven voor hem. Het blijft niet bij dit ene moment. Wanneer ik op de bank een boek zit te lezen, ziet hij zijn kans schoon om op schoot te kruipen en kusjes uit te delen. Of wanneer we wandelen en hij zijn hand in mijn hand legt, hoor ik ineens naast mij klinken: ‘Mama, jij bent de liefste van de hele wereld’. Op dat moment vervult mijn hart zich met dankbaarheid dat ik moeder mag zijn van deze twee prachtige kids. 

Ik voel hoe ik warm word vanbinnen en overstroom van liefde. Ik dank God voor het moederschap en bid dat ik die veilige haven mag blijven voor mijn kinderen. Dat ze zich door mij, maar bovenal door God zelf geliefd en gekend mogen weten. Dat ze bij Hem een veilig Thuis vinden, op elk moment, in elke situatie. Dat is mijn wens voor hen. Ook al vind ik het moederschap een ware uitdaging en pittig, deze momenten zijn goud waard en wil ik koesteren. Stiekem hoop ik dat ik dat mijn kleuter het knuffelen nog lang niet verleert.  

Wendie

Ik ben Wendie, 34 jaar, getrouwd en mama van twee zoons (4 en 7 jaar). Ik ben dankbaar dat ik moeder mag zijn en vind het tegelijkertijd een grote uitdaging. Naast het moederschap werk ik en in mijn vrije tijd lees ik graag een goed boek, drink een kopje thee met een vriendin of ga ik op stap met mijn gezin.