Kwetsbaar kraamblog

Kwetsbaar. Ik denk dat dat het enige woord is wat omschrijft hoe ik mij nu voel. Mijn 24u jonge baby ligt op mijn borst. Ik ben overweldigd door de oerkracht die mijn lijf huisvest als het gaat om het geboren laten worden van een baby.

Middenin de nacht begon het. Nadat ik wakker was geworden door Jesse die in z’n droom om mama riep voelde ik vaag gerommel in m’n buik. Na een uur lichte weeën besloot ik m’n man te ontwaken uit z’n diepe coma en de verloskundige te bellen. Na haar onderzoek ging ik van nog geen vijf centimeter ontsluiting naar een baby op mijn buik in slechts 50 minuten. Toen persen eenmaal mocht was Fenne er binnen 6 minuten. Een droombevalling zullen velen zeggen. Maar nu ik hier zo lig, met fikse naweeën die dwars door de maximale hoeveelheid paracetamol nog steeds voelen als een bevalling, ben ik het daar niet helemaal mee eens. Bevallen vind ik echt het meest wonderlijke dat er bestaat. En ik zag er ook niet tegenop. Maar hoe lang of kort het ook duurt, het is absoluut geen kattenpis. Een bevalling is iets dat het totale zijn van een vrouw overneemt en in samenwerking met het lichaam dingen doet die je zelf niet zou kunnen bedenken. En in mijn geval dus ook nadat de baby eruit was.

Afhankelijkheid

Vanaf het moment dat Fenne met haar 2900 gram op mijn borst lag en met twee lange, harde uithalen liet weten dat haar longen werkten, begon het leven met haar. Het moment waar ik lang naar uitkeek was daar: mijn dochter is geboren en vanaf nu mag ik voor haar zorgen. En juist dat is wat me zo kwetsbaar maakt. Ook al heb ik haar broers ook groter gekregen, ik voel me ineens zo ontzettend onbekwaam en breekbaar. Ze is nog zo klein! En zo afhankelijk van mij als het gaat om voeding, geborgenheid en verzorging.

Beetje bang

Het maakt me gewoon een beetje bang. Ik ben degene die haar melk geeft. Sterker nog, het is nu nog belangrijker dat ik allereerst goed voor mezelf zorg, zodat ik goed voor haar kan zorgen. Goed eten, veel drinken, vitaminen, rust… al die dingen zijn nodig om te voldoen aan haar gewenste milk supply. Niet alleen Fenne is afhankelijk van mij, ik ben ook afhankelijk van mijzelf.

Babymelk van Boven

Het doet me denken aan hoe afhankelijk we ook mogen zijn van God. Hoe we in ons geloof om melk mogen vragen zolang we (weer) even niet toe zijn aan vast voedsel. Hoe goed Hij weet wat Hij moet doen om ons groot te krijgen. Hoe wij mogen vertrouwen op Zijn zorg en aandacht, zoals een baby dat eigenlijk blindelings doet bij zijn ouders of verzorgers.

Pasgeboren moeder

Fenne is een pasgeboren baby. Maar ik voel me ook weer een pasgeboren moeder die uitzoekt hoe het werkt met én voor haar unieke kleintje, in combinatie met de zorg voor die unieke grote broers. En na een paar dagen stoeien met mijzelf en uren durende huilbuien (mijn eigen kraamtranen dus hè, want Fenne huilt niet veel) en de terugkerende vraag of ik zorgen voor zo’n mini-mensje nog wel kan besluit ik naar God te gaan. Om Hem te danken voor mijn gezin. Voor het laten uitkomen van mijn droom om moeder te zijn. Voor deze prachtige dochter. En vervolgens vraag ik Hem om melk voor mijzelf, waarmee Hij mij kan voeden in deze hectische, kwetsbare en bijzonder mooie tijd. Zodat ik weer kan aansterken en mij kan voorbereiden op wat komen gaat. Tot het vaste voedsel weer verdragen wordt.

Vertrouwen

Naarmate de dagen vorderen, het vertrouwen in mijzelf en de draagkracht van mijn gezin groeit, verdwijnt de kwetsbaarheid steeds meer naar de achtergrond. Ik geniet steeds meer van Fenne. Van die kleine armpjes die door een romper moeten worden gewurmd. Haar kleine bolletje dat vraagt om steeds meer kusjes. Ik zie hoe goed mijn man alles oppakt rondom de jongens en hun eet-, school-, en bedtijden. En steeds meer geniet ik ook van de 11 voedingen in 24u. Van de groei die dat als gevolg heeft. En van de hazenslaapjes die we samen tussendoor doen. Ik geniet van de liefde voor Fenne. Liefde die ik steeds meer durf toe te laten. Want poeh hey, die liefde is misschien nog wel overweldigender dan alle naweeën bij elkaar.

Ik schreef dit blog in de eerste week na de bevalling van Fenne, in december 2018.

Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd: 

Daniëlle Koudijs

| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |