Lastige vragen over stekende muggen
‘Mama, heeft God de muggen ook gemaakt?’ Aan het einde van het bedtijdritueel komt Daniël ineens met deze vraag op de proppen. Ik vind het een lastige. Ik begrijp best dat hij zich afvraagt waarom God dieren heeft gemaakt die ons prikken en jeuk bezorgen. Dat is voor een kind best moeilijk te rijmen met het scheppingsverhaal waarin God zag dat alles goed was. Maar ik heb er zelf eigenlijk nog nooit zo over nagedacht. Ik antwoord aarzelend: ‘We leven niet meer in het paradijs. Toen Adam en Eva nog in het paradijs woonden, werden ze misschien niet door de muggen geprikt?’
‘Maar wíj hebben toch niet van de boom van goed en kwaad gegeten, zoals Adam en Eva?’, reageert hij verbaasd. ‘Waarom worden wij dan wel geprikt?’ Tjonge, we gaan dus nog even door, realiseer ik me. ‘Klopt’, antwoord ik. ‘Maar wij doen ook verkeerde dingen. God zegt dat je naar je vader en moeder moet luisteren. Doe jij dat altijd?’, floep ik er vervolgens wat onhandig uit.
Zoonlief is echter niet op zijn mondje gevallen. ‘Jij luistert ook niet altijd naar mij’, kaatst hij terug. ‘Dat is waar’, geef ik onmiddellijk toe. ‘Ook grote mensen maken nog fouten.’ Hij knikt. ‘Maar jij bent eigenlijk ook nog een kind. Alle mensen op de wereld zijn kinderen van God’, zegt hij wijselijk.
Ik glimlach. O, wat geniet ik van deze spontane geloofsgesprekken met mijn zoon. Het is elke keer weer een verrassing waar hij mee aankomt. Aan de andere kant vind ik het soms ook best lastig. Want hoewel er veel antwoorden op geloofsvragen in Gods Woord te vinden zijn, geldt dat voor de meeste vragen van mijn zoon helaas niet. Zo vroeg hij een tijdje geleden of er dinosaurussen in de hemel zijn. Tja, zeg het maar.
Terwijl ik nog in gedachten ben over muggen in het paradijs, vuurt hij de volgende vraag op me af: ‘Zijn er ook kinderen in de hemel?’ Ik reageer bevestigend. ‘Ja, ik denk dat er super veel kinderen in de hemel zijn. Jezus houdt heel veel van kinderen’, zeg ik. We praten nog wat over hoe het in de hemel is. Dat er geen pijn en verdriet is en dat God en Jezus dan bij ons zijn. Nu hij zo over de hemel nadenkt, gaat hem ineens een lichtje op. ‘Mama, er zijn ook muggen in de hemel. Maar die prikken niet. Die geven kusjes.’ En met deze geruststellende gedachte is hij klaar om te gaan slapen. Hij heeft geen vragen meer. Voorlopig dan.
Niet veel later ligt hij inderdaad lekker te slapen. Voor mij zit dat er nog niet in, want mijn zoon zet me flink aan het denken. Want hoe zouden mens en dier met elkaar geleefd hebben in het paradijs? In volmaakte harmonie? Of hadden ze toen ook al dierlijke instincten? In Genesis 1. vers 30 (NBV) vind ik hier iets interessants over:
Aan de dieren die in het wild leven, aan de vogels van de hemel en aan de levende wezens die op de aarde rondkruipen, geef ik de groene planten tot voedsel.
Als ik dit zo lees, lijkt het erop dat alle dieren planteneters waren. Ook in Jesaja 11, vers 6 staat een tekst over het vreedzaam samenleven van wilde dieren en hun prooi, maar dan voor de toekomst.
Dan zal een wolf zich neerleggen naast een lam, een panter vlijt zich bij een bokje neer; kalf en leeuw zullen samen weiden.
Wat een fijn vooruitzicht! Een heerlijke gedachte om lekker bij in slaap te vallen. Tenminste, als ik met deze zomerse temperaturen niet wakker word gehouden door een zoemende mug.
Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog