Mama op wereldreis
Wat zal ik eens gaan doen? Muziekje luisteren, zoals ik vroeger altijd deed? Ik voel gelukkig niet meer de behoefte die ik als tiener en student wel had om het volume net iets te hard te zetten, waardoor de hele coupé kan meegenieten. Of zal ik het tijdschrift lezen dat ik in mijn tas heb? Gewoon even mijn ogen dicht doen voor een powernap? Ik kan niet kiezen.
Ik ben zo opgewonden als een klein kind. Want ik zit in de trein. Oké, met mondkapje op, maar daar ben ik zo aan gewend. Het belangrijkste is: ik ben hier ALLEEN. Er is geen kind dat vraagt of ik even Jip & Janneke wil lezen, er dringt geen geur mijn neus binnen van een zure poepluier en vandaag hoef ik me ook niet druk te maken om vegen pindakaas of snot op mijn mooie outfit. Vandaag is een dag voor mama.
Ik ben onderweg naar Amsterdam, omdat ik na heel lange tijd weer eens de schoolbanken in ga voor een tweedaagse training. Uren word ik overladen met allerlei interessante lesstof, praktijkvoorbeelden en oefeningen over interviewen. Wat is het heerlijk om weer even te ervaren hoe het is om een compleet andere rol te hebben dan die van moeder zijn. Ik neem nauwelijks de tijd om mijn telefoon te checken of er nog nieuws is van het kinderdagverblijf of van het thuisfront.
Wat ik nu eigenlijk gekozen heb tijdens de heen- en terugreis om te doen? Niets. He-le-maal niets. Het tijdschrift is in mijn tas blijven zitten, de muziek is stil gebleven. Zelfs een powernap heb ik niet gedaan. Ik heb gewoon anderhalf uur uit het raam gekeken. Voor me uit gestaard. Genoten van het uitzicht, gemijmerd over de dag, hoe leuk ik het vond om weer iets buiten mijn comfortzone te doen.
De laatste twee stations voor mijn eindbestemming ben ik opnieuw zo blij als een kind. Ik wiebel ongedurig op mijn stoel omdat ik niet kan wachten mijn gezin weer in mijn armen te sluiten. Vanuit de trein zie ik papa met twee kleintjes al vol ontzag kijken naar het grote gevaarte dat voor hen langsrijdt. De oudste rent enthousiast op me af en ik voel een brok in mijn keel. Het voelt alsof ik vandaag naar de andere kant van de wereld ben gereisd in plaats van naar Amsterdam. Even onderweg zijn en je hersens laten kraken tijdens een training is soms heerlijk. Maar voelen dat je zo gemist bent en thuiskomen als mama, is nog heerlijker.
Mama van Sara en Jasper, echtgenote van Erwin. Weet dat ze ook een geliefde dochter van God is, al vindt ze dat soms lastig om te bevatten. Is een grote liefhebber van lezen en schrijven. Doet graag bootcamp in de buitenlucht. Wordt blij van de geur van verse koffie en bakt daar het liefst zelf iets lekkers bij.