Op weg naar een Bijbels kwartet
‘In rust en inkeer ligt jullie redding, in geduld en vertrouwen ligt jullie kracht.’ Jesaja 30:15
Bam. Die tekst komt even binnen. In het dagboek waarin deze tekst voor vandaag staat, wordt hij gevolgd door de vraag welke van de vier ik op dit moment vooral nodig heb. Ik lees de tekst nog eens. En nog een keer. Ik kan alleen maar denken: Rust? Ja, graag! Inkeer? Absoluut! Geduld? Kom maar door, nú graag. Vertrouwen? Please, come in.
Net voordat ik mijn dagboekje erbij pakte, dacht ik: ik moet een blog schrijven over hoe de afgelopen dagen waren. Hoe de zwangerschapshormonen me de laatste week in hun greep houden. Geen hormonen, maar ‘hormonsters’ zijn het. Of demonen. Echt, soms ben ik de allerslechtste versie van mezelf. Het was hier in huis niet zo gezellig. Ik had een veel te kort lontje en kon om het minste of geringste in huilen uitbarsten.
Ik was niet altijd even aardig, vriendelijk en geduldig tegen Sara. Wat maakte dat ik me vervolgens schuldig voelde: ik faalde als moeder. Erwin moest het ook geregeld ontgelden omdat ik vond dat ik te veel alleen moest doen. Resultaat: gevoel van falen als echtgenote. Gevolg: vicieuze cirkel van schuldgevoel, weer proberen het goed te doen, toch weer falen omdat ik niet lekker in mijn vel zit en dat riedeltje dan weer opnieuw.
Dat ging dus zo, tot deze tekst uit Jesaja me even weer met beide voeten op de grond zette. Ik kom tot de conclusie dat deze vier woorden op dit moment de sleutel kunnen zijn naar beterschap. Ik vraag me af waar mijn gevoel van onbehagen en onvrede over mezelf vandaan komt. Ik realiseer me dat ik bijna vakantie heb en hoewel ik daar ontzettend naar uitkijk, vind ik het ook spannend. We gaan kamperen. In Nederland. Lekker veel buiten zijn, ’s nachts diep in je slaapzak kruipen en frisse lucht inademen, even tot rust komen in een andere omgeving.
Hormonen
Maar daar zijn ze weer: de zwangerschapshormonen. Nesteldrang in dit geval. Ik wil ook dat ons ‘nestje’ in de vouwwagen ook helemaal op orde is. Weken van tevoren ben ik al begonnen met het verzamelen van de eerste spullen, hou ik het weerbericht nauwlettend in de gaten en ineens vraag ik me af of we dit wel moeten doen. Ik twijfel. Een gevoel dat ik totaal niet herken als fervent kampeerder.
Ik realiseer me dat ik mijn hersenen weer overuren laat draaien om alles te willen controleren. Ik realiseer me ook dat al dat denkwerk me heel veel energie kost en vrijwel niets verandert: ik voel me niet beter door over alles na te denken.
‘Mattheüs spookt voortdurend door mijn gedachten’
Maak u geen zorgen over de dag van morgen. Die tekst uit Mattheüs 6 spookt voortdurend door mijn gedachten. Erwin brengt die tekst telkens in de praktijk. “We zien wel wat het wordt qua weer, schat.” De volgende dag gevolgd door: “We maken er het beste van. En als jij iets niet kunt, dan ben ik er ook nog.”
Oh ja, dat is ook zo. Ik weet dat ik hem volledig kan vertrouwen en vertrouwen mag hebben dat het goed komt. Die heb ik alvast in de pocket. Met rust zit het ook wel goed denk ik, in het noordelijkste puntje van Friesland. Voor momenten van inkeer zal ik tijd moeten maken, momenten waarop ik ook echt even met God door kan brengen. En geduld, dat blijft in deze fase van de zwangerschap een lastige.
Maar ik ben vastberaden: ik ga deze vakantie voor het kwartet uit Jesaja!
Foto: Unsplash Michelle
Mama van Sara en Jasper, echtgenote van Erwin. Weet dat ze ook een geliefde dochter van God is, al vindt ze dat soms lastig om te bevatten. Is een grote liefhebber van lezen en schrijven. Doet graag bootcamp in de buitenlucht. Wordt blij van de geur van verse koffie en bakt daar het liefst zelf iets lekkers bij.