Passend onderwijs
Het is de derde keer dat ik aan dit blog begin, maar nu schrijf ik ‘m toch echt. Drie maal is scheepsrecht, zullen we maar zeggen. De reden dat ik hem deze keer wel af ga maken, zijn de nieuwsberichten die ik vandaag las, hoorde en nog eens las: “Passend onderwijs kan heel mooi zijn, maar werkt nu niet” en “Veel knelpunten bij onderwijs aan zorgleerlingen, politiek wil actie” kopte de NOS. De nieuwslezeres dreunt vervolgens met een slaperig hoofd op dat “de wet op passend onderwijs is geflopt”. “Komen ze daar nu pas achter?” snoef ik terwijl ik mijn koffiemok in de magnetron zet om de melk op te warmen.
Twee maanden eerder…
Ze schuift haar hand in de mijne terwijl een felgekleurd klapperhandje (met idem labeltje eraan) uit de mand met traktaties bungelt. Lood in de schoenen. Brok in de keel. ‘Ik zwaai gedag, omdat ik op een andere school verder groeien mag’. De cadans van het regeltje blijft door mijn hoofd dreunen. Een paar minuten geleden had ik nog de sjaal van juf ondergesnotterd. En juf de mijne. Ik zou juf niet genoeg kunnen bedanken voor haar inzet om passend onderwijs te bieden aan onze woelige, gevoelige denker. Ik weet niet wie er voor de klas staat op haar nieuwe school. Ik zou er heel wat voor over hebben om haar huidige juffen dáár te parkeren. Ze zijn liefdevol, vertrouwd. Gelovend in God en in ons kind. Maar helaas is dat geen optie. “Je hebt haar het afgelopen jaar klaargestoomd om deze stap te kunnen nemen”, benadruk ik juf met overslaande stem. Ik had me nog zo voorgenomen niet te huilen.
Wat eraan vooraf ging…
…is niet in een blog samen te vatten. Met de school zelf was niet veel mis, maar school zat (volgens ons) klem. School moest zich houden aan de regels die de wet op passend onderwijs hen voorschreef. School hoorde van ons dat het niet goed ging met ons kind, moest passend onderwijs bieden en deed haar best. School kon ons helaas niet tevreden stellen met de begeleiding die geboden werd. Daar kon school niks aan doen, want school kan niet alles. We kunnen niet van school verwachten dat ze pasklaar antwoord hebben op alle vragen. En als ze die wel hebben, zijn die methodes niet 1 – 2 – 3 klaar. Van TOS tot dyslectisch, van autistisch tot hoogbegaafd, van dyscalculie tot auditieve problemen: alle kinderen hebben hetzelfde recht op passend onderwijs. Maar ieder kind is anders! Elk kind dat éxtra aandacht nodig heeft, heeft ándere aandacht nodig. Zelfs kinderen die ‘hetzelfde’ rugzakje hebben. Wij hebben daarom in goed overleg besloten naar een school over te stappen waar een andere manier van onderwijs gegeven wordt. En waar meer expertise is op het aandachtsgebied waar onze dochter baat bij heeft.
We zijn nu twee maanden verder…
…en het gaat goed met haar. We moeten best een eindje rijden met de auto om bij school te komen, maar we zijn dankbaar dat we deze stap hebben (durven) zetten. Ze zit in een klas met dertien kinderen in plaats van dertig. Ze is niet meer overprikkeld. Haar juf heeft meer tijd om haar te begeleiden en te observeren. Ze voelt zich beter gehoord en wordt uitgedaagd op de manier die bij haar past. Ze is tot bloei gekomen. Ons meisje is weer terug!
Wat ik wil vertellen…
Lieve mede-mama-opvoeders, kijk naar je kind. Welk onderwijs past bij hem of haar? Het is niet zo dat speciaal onderwijs het enige alternatief is voor regulier onderwijs. En het is ook niet zo dat je kind direct een stempel moet krijgen, als hij/zij niet helemaal goed mee komt. Binnen het regulier onderwijs zijn ook verschillende onderwijsvormen. Het ene kind heeft een grove filter en floreert binnen een grote groep, terwijl het andere kind thuis ontploft doordat het de prikkels niet aan kan. Heb je twijfels? Ga het gesprek aan op school en ervaar de openheid die er is binnen een eerlijk gesprek. Zowel jullie als ouders, je kind, als school heeft daar recht op. En dát doet dan weer recht aan (de wet van) het recht op passend onderwijs.
Foto: Pixabay
Veerle is getrouwd met Johannes en mama van hun dochters Jalta en Shanna. Veerle wordt blij van een goed glas wijn, in het weekend gecombineerd met een bordspel. Als moeder van twee hoogbegaafde kinderen weet ze hoe intensief het moederschap kan zijn. Binnen haar praktijk talent IQ biedt ze een helpende hand aan kinderen en volwassenen met (vermoedelijke) hoogbegaafdheid. Ontdek welk talent de Hemelse Vader jou heeft gegeven!
www.talent-IQ.nl
9 Reacties
Comments are closed.
Prachtige blog.
Dapper en fijn om te lezen dat het nu zo goed gaat en ze haar plekje gevonden heeft.
Mooi ook om te lezen hoe je dit proces en traject ervaren hebt.
Bedankt! Ja, het is een moeilijke weg. Maar uiteindelijk voor iedereen toch de beste. En… we hebben Hem aan onze zijde!
Mooie blog.
Mijn dochter zou héél goed passen in het speciaal onderwijs. Helaas is de aanvraag afgewezen door de commissie. De juffen kunnen het nog aan en zien nog mogelijkheden is de conclusie. Het belang van het kind wat beter voor haar zou zijn komt op de tweede plaats… Helaas…
Hoi Esther, wat heftig om te lezen. Je gunt je kind het beste, maar je gunt haar juffen ook het beste. Want zij moeten het ook aan kunnen met de rest van de klas. Sterkte gewenst op de weg die jullie moeten bewandelen!
Dank je wel voor deze blog! Een bemoediging dat soms een andere school de beste keuze is. Wij zitten momenteel in “hetzelfde schuitje”. De tlv’s zijn verstuurd en nu hopen en bidden we dat ons HSP en Tos mannetje een plek mag krijgen waar hij tot rust en bovenal tot bloei mag komen. Maar oef wat is het een moeilijke (bureaucratische)weg, soms zo moeilijk om niet de moed te verliezen!
Hoi Bettie, het is zeker een moeilijke weg en ik wens je dan ook moed en kracht om door te zetten! Een dikke knuffel voor je TOS-HSP’er, want die zal hij vast nodig hebben!
Mooie blog! Heel herkenbaar! Het is best lastig als moeder om je kind naar een andere school te laten gaan. Je kind is anders. Het heeft mij een hele tijd moeite gekost dat onze zoon niet meer naar de gewone basisschool kan. Dit is een stukje acceptatie geweest. Maar ik zag na 1 week speciaal onderwijs al een heel ander kind! Daar doe je het voor!
Hoi Ria, het is echt een soort rouwproces waar je doorheen moet he? Erkennen dat je kind anders is, is al moeilijk. En dan vervolgens hem/haar ‘weghalen’ bij vriendjes en vriendinnetjes… Maar als het de juiste beslissing is wordt dat inderdaad beloond met positieve verandering. Hebben wij ook binnen een week ervaren. Bijzonder!
Een hele late reactie, ik lees je stukje nu pas. Ik weet ook niet of mijn reactie hier passend is, maar ik wil het even kwijt.
Zelf kom ik uit een tijd dat t onderwijs vrij eenvoudig was. De kleuterschool was nog geen basisschool en eenmaal daar aangekomen leerde je rekenen, schrijven en opnieuw dit soort maar dan in een ander vormpje, waardoor het leek of je een spel aan het doen was.
Het enige verschil zat m in dat je nu geen schriftje of blaadje voor je had, maar een voorgedrukt boekje met illustraties en Puzzelachtige woordzoekers.
Tegenwoordig hebben ze alleen maar van dit soort voorgedrukte bladen, en lijkt t de enige vorm van leren schrijven of rekenen, met als afwisseling …een chromebook.
En met klap op de vuurpijl; 4 bladen huiswerk en vooral elke dag een kwartier lezen..
De tafels stampen..dat ging de hele basischool door (bij mij dan). Maar hoe houd je die huiswerkmomenten nou uitdagend..ik heb toch geen pabo gedaan?