Say no to sex – dochters opvoeden in de wereld
Ik weet het nog zo goed. Ik stond in de badkamer en keek naar mezelf in de spiegel. In de week ervoor hadden mijn man en ik besloten: Ja, we gaan voor een derde kindje. “En Heer, ik denk dat ik nu wel klaar ben voor het opvoeden van een meisje,” zei ik een beetje lachend tegen God. Natuurlijk geen idee dat ik ook een meisje zou krijgen. Dat ik überhaupt nog een keer zwanger mocht zijn.
Tot dan toe was ik een echte jongensmoeder en dat vond ik prima. “Beter krijg ik jongens,” zei ik weleens tegen vriendinnen. “Want ik ben toch helemaal geen meisjesmama”.
Ik speelde vroeger altijd al veel buiten met jongens uit de buurt. Sinds mijn vijftiende werkte ik veel met mannen in de horeca. Die waren duidelijk en direct, heerlijk vond ik het. Ik droeg als kind en tiener altijd blauwe spijkerbroeken met een zwart of wit t-shirt en gympen. Het was duidelijk dat ik gewoon niet zoveel had met meisjesdingen, uiterlijk en schoonheid.
Tot ik op mijn 17e mijn eerste vriendje kreeg. En juist bij dat eerste vriendje, ging veel mis. Zeker op het gebied van grenzen. Hij was zeven jaar ouder, ik keek tegen hem op en kon niet geloven dat ik zijn vriendinnetje mocht zijn. Pas later kwam ik erachter dat hij problemen had met zichzelf en de scheiding van zijn ouders. Maar toen durfde ik niet meer los te laten, want ik hield van hem. En als je van iemand houdt, ga je niet zomaar weg, was de overtuiging die ik zelf had omarmd na de scheiding van mijn ouders.
Gelukkig maakte ik het na twee-en-een-half jaar wel uit en begon er bij mij een proces van herstel en groeien in eigenwaarde en zelfvertrouwen. Een proces dat jaren duurde en waar ik ook de geboorte van mijn zoons voor nodig had, besefte ik op dat moment in die badkamer. Mijn besluit sinds de geboorte van de jongens was: “Ja, ik ga ze opvoeden tot eervolle jongens die heel goed met meisjes omgaan.” Ik was gewoon bang dat ik mijn dochter niet zou kunnen beschermen tegen verkeerde keuzes. Wat ik toen te weinig besefte, was dat ik zelf ook echt moest zien en ervaren hoe bijzonder ik zelf als vrouw ben. Hoe mooi God mij heeft gemaakt en hoe bijzonder ik voor Hem ben. Zover was ik op dat moment, eindelijk. Precies voordat ik mijn dochter kreeg.
Toen ik in Oeganda de tekst “Say no to sex” zag op een basisschool, raakte mij dat door mijn zoektocht extra denk ik. Ik bedoel: een basisschool met dit soort teksten?
“In derde wereld landen zijn meisjes superkwetsbaar. Kindhuwelijken vinden nog steeds plaats en meisjes worden al vroeg zwanger. Soms al op hun tiende van jonge mannen,” vertelt een staff medeweker mij later die dag. “ En als dat eenmaal is gebeurd, gaan ze niet meer terug naar school en verminderen de kansen voor hun toekomst nog meer.” Vanuit Westers denken zou je gewoon willen uitleggen dat het niet normaal is, maar in een land waar dit al decennia een normaal onderdeel is van een cultuur verander je dat niet zomaar. Daarbij is een reden van kindhuwelijken dat gezinnen gewoon niet in staat zijn al die kinderen te voeden, dus laten ze meisjes al vroeg trouwen zodat er door de man voor hen wordt gezorgd.
World Vision heeft daarom speciale educatieve programma’s voor meisjes in hun programma. Kinderen in de projecten van World Vision gaan allemaal naar school. Daar krijgen ze lessen in eigenwaarde en zelfbeschikking. Ook de jongens. Say no to sex op een schoolgebouw is voor ons ons misschien raar, maar helpt de meisjes daar om voor zichzelf op te komen, grenzen te stellen en te kiezen voor een andere toekomst.
Naast de kinderen onderwijzen de lokale staff medewerkers ook de communities over deze onderwerpen, waardoor de mensen andere keuzes leren maken en worden ze getraind in het vergaren van een (beter) inkomen, waardoor ze beter in staat zijn voor hun gezinnen te zorgen.
Juist nu in de coronatijd is het belangrijk voor kinderen om in beeld te zijn en te blijven. Zeker voor meisjes. Want juist in lock down zijn meisjes nóg kwetsbaarder geworden, raken ze weer vaker jonger zwanger en worden ze uitgehuwelijkt omdat gezinnen te weinig inkomen hebben én de kinderen niet naar school kunnen. Dat is niet te vergelijken met mijn keuzes in dit Westerse land. Maar hoe dan ook, weet ik dat het werk dat World Vision doet verschil maakt en helpt voorkomen dat meisjes of ouders van meisjes verkeerde keuzes maken.
Daarom is de volgende Chosen edities er eentje alleen voor meisjes: Girls Only! Sponsoren maakt voor deze meisjes in Ethiopië een groot verschil. Laat jij je kiezen? Meld je voor 19 mei aan.
Meld je hier aan of check meer info over Chosen!
Deze blog is gemaakt in samenwerking met World Vision. Danielle Koudijs is ambassadeur van deze prachtige organisatie.
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |