Stomme nieuwe corona normaal

“Als ik niet met Leon mag spelen, luister ik nooit meer naar Minister Rutte!” schreeuwt Mads van zich af.

“Ik snap het lieverd, ik vind het ook niet leuk. Maar als je verkouden bent, dan mag je niet naar school en ook niet bij andere kindjes spelen,” probeer ik mijn zesjarige uit te leggen.

Boos is hij. Heel boos.
Net als zijn broertje Jesse van vier die ook niet naar school mag omdat hij vanmorgen met een licht hoestje wakker werd.

Al sinds dat het coronavirus in Nederland is, kijken de jongens elke dag het Jeugdjournaal. Mads en Jesse weten precies wat er wel en niet mag en volgen Minister Rutte’s aanwijzingen trouw op. Dus ze weten dat als ze lichte verkoudheidsklachten hebben, ze thuis moeten blijven. En toen iedereen thuis moest blijven, was dat prima.

Maar vandaag is de maat vol. Mads schreeuwt, schopt en slaat zijn frustratie van zich af. “Waarom mag ik nu niet met snot naar school en eerst wel. Ik ben toch niet ziek!” roept hij. Jesse herhaalt zijn woorden en twee huilende kinderen klimmen bij mij op de bank.

En ik snap het zo. We mogen weer naar buiten, naar school, op bezoek. Maar het is niet zoals het was. Een waarschijnlijk onschuldige snottebel wordt op dit moment benaderd als een ernstig gevaar voor de volksgezondheid. Hoe terecht ik het ook vind voor de kwetsbare groepen en de zorgsector in ons land, ik vind het zo ontzettend moeilijk uit te leggen.

Ik vind het zelf ook ingewikkeld. Hun zusje Fenne van anderhalf begon gister met een snotneus. Snot betekent geen kinderdagverblijf. Dat snap ik. Maar mogen de jongens nu wel of niet naar school? En mogen wij wel of niet naar ons werk? Of was dat nou alleen met koorts? En wie blijft er dan thuis? Ik heb nog nooit zo hard moeten nadenken over wat ik met een verkouden kind moest doen. Om acht uur ’s ochtends had ik er voor mijn gevoel al een werkdag op zitten.

Ik ben blij dat we weer een wijntje op het terras mogen drinken en onze vrienden kunnen zien. Maar eerlijk gezegd vond ik de lockdown veel makkelijker: Niemand mag naar school, naar kantoor, op bezoek of naar buiten. Verkouden of niet verkouden. Lekker duidelijk.

Het aanleren van een nieuwe normaal is gewoon rete moeilijk. En niks aan. Vandaag zou ik het liefst met de jongens mee huilen.

Dit blog verschijnt dit weekend ook bij de Club van Relaxte moeders

Daniëlle Koudijs

| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |