Stoppen

Vorig jaar rond deze tijd zat ik net een week of drie ziek thuis. Overspannen, tegen een burn-out aan. Het was het gevolg van een pittige zwangerschap inclusief verhuizing (die van alles nog het minst pittig was) en een paar maanden onrust bij de pasgeboren kleine Jesse. Daaromheen dartelde een pittige peuterpuber die ook aan alles moest wennen. Toen ik na 12 weken weer aan het werk ging leek me dat het meest fijne, maar helaas waren de verantwoordelijkheid en de doelgroep waarmee ik werk op school me al gauw teveel. Ik brak. 

Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik in de tuin zat, in mijn eentje, maar geen rust kon vinden. Mijn hoofd bleef maar draaien, m’n hartslag was hoog en ik voelde de adrenaline en cortisol gewoon door mijn aderen heen gaan. Maar waarom? Op dat moment waren er geen kinderen om me heen. De enige die mij gezelschap hield was de hond. Voor pampus op het gras in de zon, dus veel hoefde ik daar niet mee. ;-)

Uiteindelijk heeft het ruim een half jaar geduurd voordat ik weer enigszins de oude was. De basis voor Power to the Mama’s is gelegd in dat eerste half jaar. Het gaf me structuur gedurende de dagen dat ik alleen thuis was (tja, want een creatieve doener helemaal niets laten doen is ook niet altijd het beste). Sta op en schitter: door God te zoeken heb ik zeker Zijn licht over mij ervaren. Die vier woorden hielpen me in Zijn Kracht opstaan voor m’n gezin. En later mocht ik m’n talenten weer gaan delen. Wat een zegen dat daarmee lichtjes de wereld van het moederschap in zijn gegaan!

Stoppen met…
Helaas is nog steeds niet alles koek en ei. Zoals jullie misschien wel weten heeft onze jongste Jesse veel last van oorontstekingen en looporen. Ook is hij altijd verkouden en slaapt hij nog steeds onrustig. In september is hij na gebed genezen van de reflux (echt een heel mooi verhaal waar ik absoluut nog eens over ga getuigen). Dankbaar en hoopvol gingen we een nieuw, rustig tijdperk in. Tenminste, dat dachten we. Nog steeds zitten we vol in de onderzoeken en inmiddels is wel gebleken dat zijn weerstand niet in orde is. Hoe en wat precies is nog niet duidelijk, maar dat komt vast snel.

Wat ben ik voor Jesse dankbaar en blij dat hij niet aan reflux én dit gedoe leidt! Het is al pittig genoeg. En wat een vrolijk ventje is het ondanks alles. We geloven echt dat God Zijn beschermer is en hij (maar ook wij) daarom nog steeds zo positief blijven. En we geloven ook dat Jesse helemaal genezen zal worden.

Tot het zover is, bidden we voor wijsheid en genezing. Momenteel krijgt Jesse allerlei preparaten en probiotica om zijn darmflora te verbeteren (de werking van je darmen is van invloed op je weerstand) en wordt er in het ziekenhuis weer onderzoek gedaan naar wat er voor ontsteking/bacterie/probleem in zijn bloed en pus uit zijn oren te zien is.

Duidelijk is (gezien zijn verminderde weerstand) in ieder geval wel geworden dat er in huize Koudijs meer rust en regelmaat nodig is. En dat betekent dat ik met een paar dingen moet gaan stoppen… :-(

Ik wil dat je meer thuis bent
De afgelopen maanden heb ik veel gebeden voor de keuze die eraan kwam. Elke keer hoorde ik: ‘Ik wil dat je meer thuis bent.’ Mijn reactie was dan: ‘Maar Heer, hoe dan? Want ik ben geen 24/7 thuisblijfmama, vind m’n werk leuk en heb gewoon ruimte nodig voor mijn creativiteit en schrijven. Nog niet eens iets gezegd hebben over het financiële stuk… hoe moet dat dan?!’

Van verschillende kanten kwamen er liedjes en woorden waaruit wel bleek dat ik geen overhaaste beslissingen hoefde te nemen. Dat ik vooral op God moet vertrouwen. Eigenlijk, achteraf gezien, ging alles hand in hand en stap voor stap met elkaar op. Nu duidelijk wordt dat de bron van het probleem bij Jesse waarschijnlijk zijn weerstand is, is het niet meer dan logisch dat we zorgen voor meer rust, reinheid en regelmaat. Want ook daar gedijt de weerstand goed bij.

Wat ik niet wil, is stoppen met wat mij energie geeft. En hoewel ik mijn werk op het MBO waardevol vind en het onderwijs echt heel leuk vind, is het ook een energievreter. De doelgroep waarmee ik werk is intensief (entree opleidingen) en het gevlieg naar de opvang plus de stress als een van ons thuis moet blijven als Jesse ziek is (wie is er aan de beurt en hoe reageert het werk daarop?) maken het gewoon geen flexibele, makkelijke baan. En flexibel zijn is juist wat nodig is.

Op school heb ik een mooie taak als docent en mentor voor deze kwetsbare doelgroep, die gepaard gaat met een prima salaris, goede collega’s en fijne arbeidsvoorwaarden. Het is tegelijk een verantwoordelijke, volle baan (ook al werk ik 20u). Niemand weet hoelang het met Jesse gaat duren, waardoor het voor mij ook niet duidelijk is hoe lang ik nog super flexibel moet zijn (en geloof me, mijn werkgever is super flexibel geweest maar helaas moet er ook gewoon iemand voor een klas staan en kunnen collega’s niet altijd inspringen, wat het onderwijs lastig maakt in deze situatie). Het schrijven geeft me super veel energie en ik heb echt hart voor moeders. Ik word er heel blij van en het kost me eigenlijk geen energie. Ik heb er zelfs meer dan een halve dag per week de tijd voor als Jos ‘papadag’ heeft. Als ik eraan denk dat ik dat moet opgeven, word ik heel verdrietig. Ik wil dat niet. Maar gelukkig!! Dat hoeft ook niet. :-)

Even niet werken
In overleg met mijn werkgever kan ik door het opnemen van onbetaald ouderschapsverlof van 1 augustus 2017 tot half mei 2018 vrijgesteld worden van werkzaamheden op school. Dat betekent dat ik meer thuis kan zijn bij de jongens, kan werken aan de gezondheid van Jesse en daarnaast (als alles goed gaat thuis) kan blijven schrijven voor Power to the Mama’s en andere media. Nee, dat levert vooralsnog geen boterham op maar wel veel voldoening en belangrijker nog is dat dit is wat God al maanden tegen me zegt. Meer thuis zijn, bij mijn gezin zijn en daarnaast moeders bemoedigen en inspireren met Power to the Mama’s. Ik wil daarin gehoorzaam zijn en ik vertrouw erop dat God voorziet in dat wat we nodig hebben. Met alleen Jos zijn salaris gaan we het normale leven redden, en voor al die extra dingen komt er vast een oplossing. Liever een tijdje minder luxe, dan stress en slechte gezondheid binnen het gezin. En eigenlijk is het al dikke luxe dat we kunnen kiezen.

Ik ben super dankbaar voor dat wat God in ons leven doet. En ik ben heel erg blij met een meewerkende werkgever, de mogelijkheid om terug te gaan als het kan en het voortbestaan van Power to the Mama’s. Ik kijk uit naar alle mooie momenten die we nog met elkaar gaan delen! Want die mooie momenten komen er zeker weten aan. :-)

Wie goed luistert, zal het goed vergaan,
wie op de HEER vertrouwt, is gelukkig.

Spreuken 16:20

Morgen volgt een blog met nieuwe plannen voor komend jaar en binnen nu en twee weken gaan we over naar een nieuw vormgegeven website en logo! Ben benieuwd wat jullie er van gaan vinden. ❤️