Terug naar school mama!

Ben ik echt zo’n moeder? Deze vraag spookt de laatste weken door mijn hoofd en plaagt me enorm. Er gaan namelijk drastische veranderingen plaatsvinden binnen ons gezin, dankzij mij. Sinds de geboorte van onze jongste dochter (2 ½ jaar) ben ik bewust thuismoeder. Naast het thuismoederschap ben ik mijn eigen bedrijf De Kindergebarenjuf gestart en run ik een webshop. Alle activiteiten voor de bedrijven plan ik onder school- en peuterspeelzaaltijd of in de avonduren, zodat ik er als moeder 100% kan zijn voor de kids. Maar daar gaat nu dus iets drastisch in veranderen en hoewel ik enerzijds volledig achter deze keuze sta, denk ik aan de andere kant ben ik echt zo’n moeder?

Ja. Ik ben zo’n moeder die weer terug de schoolbanken in gaat. Ik ben zo’n moeder die een deel van de opvoeding gaat uitbesteden aan iemand anders zodat ik mijzelf kan gaan ontplooien. Ik ga mijn droom achterna. Ik ga de komende vier jaar drie keer per week naar Utrecht. Ik ga luisteren naar mijn hart dat al tien jaar roept. Ik ga geef gehoor aan het verlangen dat God in mijn hart heeft gelegd. Ik word gebarentolk.

Ik word gebarentolk. Deze woorden schrijf ik nu voor het eerst en ik krijg er kippenvel van. Het is iets dat ik zó graag wil, maar tegelijkertijd is het volgen van een opleiding ook eendingetjewaarvan ik niet weet hoe we het allemaal moeten gaan regelen. Wie haalt de kinderen van school?De oudste zit in een ander dorp op school, net geen kwartier bij onze woonplaats vandaan. De jongste daarentegen zit op de peuterspeelzaal in onze eigen woonplaats. Mijn man heeft een drukke baan, ik heb mijn eigen werkzaamheden en daarnaast is het ook fijn om onze sociale contacten te onderhouden zoals familie, vrienden en binnen de kerk zonder dat je je eigen gezin hierin verliest.

Toch ben ik ervan overtuigd dat als God een verlangen in je hart legt, er voor eerder genoemde zaken ook een oplossing is. Want naast het feit dat Hij dit verlangen in mijn hart heeft gelegd, heeft Hij ons ook ons mooie gezin geschonken.

Ik word gebarentolk.Eindelijk, na tien jaar durf ik de stap te zetten. Wat als het niet gaat lukken?Ben ik na zoveel jaar nog wel in staat een opleiding te gaan volgen? Gaat dat leren wel goedkomen? De afgelopen jaren heb ik te vaak naar deze stemmetjes in mijn hoofd geluisterd, waardoor de studiegids weer in de oudpapierbak belandde. Maar nu stap ik toch écht uit mijn comfortzone en ga ik het avontuur aan. Met een man die volledig achter me staat en een God die mij sterkt voor de dag van morgen. Ook als het tegenzit en ik me afvraag waarom ik hier ook al weer aan begonnen was.

Een verlangen dat Hij in je hart legt kan je voor even negeren, maar ooit moet je eraan geloven en de uitdaging aan gaan. Dan zal Hij je er ook doorheen helpen. No matter what. En ja, dan ben je maar zo’n moeder.So what?