Een lichtjaar geleden, toen ik nog student was, zag mijn leven er anders uit dan nu. Zeeën van tijd had ik, alleen mezelf om voor te zorgen en verder geen noemenswaardige verantwoordelijkheden. En hoewel altijd blut, was ik blij met m’n leven en dacht ik dat het nooit anders zou worden.

De tijden zijn inmiddels veranderd. Vijftien jaar later ben ik getrouwd en moeder van bijna drie kinderen. Het enige constante is dat ik nog steeds blij ben, de rest is allemaal anders. Heel anders. Vooral als het gaat om tijd is de boel behoorlijk verschoven, om het maar zacht uit te drukken. Laatst las ik hier een mooie quote over:

’The days are long, but the years are short’

Gretchen Rubin

Heb jij dat ook? De dagen met kinderen kunnen soms lang aanvoelen, maar de weken en jaren vliegen daarentegen voorbij. Ik kan met verbazing kijken naar het kroost dat we voortgebracht hebben en me vertwijfeld afvragen waar de tijd gebleven is. Gaat mijn oudste baby echt al naar de basisschool? En is het ledikant van onze jongste nou gekrompen?

Het begrip ‘tijd’ heeft sinds mijn moederschap een totaal andere beleving heeft gekregen. Ik denk dat dit komt doordat veel van mijn bezigheden niet meer door mezelf worden bepaald, maar door mijn kroost. Begrijp me goed: dat is gezond, uit vrije wil en uitgezonderd de momenten dat ik buitenshuis de hort op ben. Maar het is… zo ánders.

Mijn gemiddelde mama-dag bestaat uit boekjes lezen, broodjes smeren, snoeten poetsen, luiers verschonen, middagslaapje doen, de was ophangen, er even uit, jassen aan, boodschappen doen, eten koken, etc. Geen hogere wetenschap en elke dag dezelfde cirkel. En als ik niet uitkijk, kan de waarde ervan me zomaar ontgaan.

Soms is het tijd om even stil te staan en na te denken. Een moment van bewustwording heb ik af en toe nodig. Anders word ik zo’n rusteloos rennend ratje in een molentje dat nooit stilstaat. Van geleefd worden teruggaan naar léven. Zo ontdekte ik dat we rentmeester zijn van de kostbare tijd. Want hoe intensief deze periode met jonge kinderen ook kan zijn, het is ook een tijd om te koesteren. Nee, niet alles in het moederschap is leuk, maar waardevol is het wél. Omdat Hij die de tijd schiep, me deze gaf en waarde hecht aan wat ik ermee doe.

Een bewuste herwaardering van tijd was hard nodig. Steeds meer vulde ik mijn tijd met het afwerken van to-do-lijsten en als het niet lukte, voelde ik me schuldig. Een oude wijze moeder raadde me aan: ‘Maak eens een to-be lijst en ga pas daarna kijken wat je kunt doen.’

Eerst weten wie je bent, daarna pas doen. Maar wie ben ik eigenlijk? Dat is de basisvraag van alle vragen. Het antwoord komt van twee kanten: van onze kinderen en van God. Sinds de geboorte van onze kroost zijn we mama, dit is een hele nieuwe identiteit. En een positie van onschatbare waarde! Onze kinderen hebben namelijk maar één moeder. Maar er is meer. Want als mens zijn we vooral Gods kind, gemaakt door Hem. Dit geeft een heel ander startpunt voor het moederschap. Dit is wat die oude wijze moeder bedoelde met de to-be lijst: eerst nadenken over wie je eigenlijk bent en dan verder met dóen – maar dan anders.