Vier het leven!

Vandaag is het een jaar geleden dat we onze jongste dochter Olivia naar het ziekenhuis brachten, op aandringen van de kinderarts. Nog maar vier weken oud was ze. Opgenomen, omdat ze alleen maar huilde. Elke ouder die dit meegemaakt heeft, zal weten hoe dat voelt.

Ik zie ons daar nog staan in dat kamertje, samen met de verpleging. Olivia schreeuwde de longen uit haar kleine babylijfje. Wij stonden erbij. Uitgeput, moegestreden. Het personeel wierp een blik op mij en zei tegen elkaar: ”Laten we voor de moeder ook maar even een bed halen”.

Een paar dagen later sprak ik een van de verpleegkundigen. Ze keek me aan en zei: ‘Plan nu alvast iets moois, voor over een jaar. Boek een vakantie of ga een paar dagen weg. Vier dan het feit dat je hier uitgekomen bent.’ Mijn vermoeide hersens moesten even wennen aan het idee, maar al snel vond ik het een hoopvol lichtpuntje om al naar uit te kijken.

We zijn nu een jaar verder en gelukkig kunnen we zeggen: het gaat goed met ons. We zijn er weer bovenop gekomen en zelfs meer dan dat. Dankbaar dat er uiteindelijk niets groots aan de hand was, behalve een fikse reflux, die met medicijnen goed bestreden kon worden.

Als we nu naar Olivia kijken, zien we een blije dreumes die ontzettend veel zin heeft in het leven. Een knetterend bolletje energie. Avontuurlijk, knuffelig en goedlachs. En wát zijn we allemaal dol op haar.

Afgelopen weekend zijn we een paar dagen weg geweest, zoals we onszelf beloofd hadden. Naar de zee, met z’n allen. Om het leven te vieren. Het leven, dat soms gaat langs korte nachten, imperfecte plaatjes en onverwachte worstelingen. Maar ook het leven waarin naast een tijd om te treuren, gelukkig ook een tijd is om te lachen. Omdat altijd ergens de zon schijnt. Omdat er altijd iets is om dankbaar voor te zijn. En omdat er altijd iets is om hoopvol naar uit te kijken, ook al moet je dat soms een jaar van te voren alvast plannen.

Ik vind het wel een mooie levenshouding: dat je gewoon de slingers ophangt, omdat er te allen tijde wel iets te vieren is. Dat je alvast een fles champagne koel hebt staan, just in case. En dat je af en toe gewoon een feestje geeft, simpelweg omdat het kan.

Wat ons betreft is de uiteindelijke, feestelijke conclusie deze: Hoe meer je het leven viert, hoe meer er in het leven te vieren valt.