Wat nou stille tijd?!

De tijd dat ik tussen de luiers zat, ligt inmiddels alweer negen jaar achter me. Maar één ding weet ik nog heel goed: ik liep geregeld om drie uur ’s middags nog ongewassen in mijn badjas rond. Of was slap van de honger omdat ik zelf niet aan eten toe kwam. Wat achteraf gezien niet handig is als je borstvoeding geeft. Maar zo zijn er nog wel dingen die ik nu anders zou doen. Wat ik wil zeggen is: ik was op de een of andere manier altijd zo druk bezig met mijn baby, dat ik aan niets anders toe kwam. Laat staan aan mezelf.

Baby’s slapen nog ontzettend veel, lees je dan. Nou, de onze niet, hoor. Vooral overdag wilde kleine Daniël niets missen. Stel je voor zeg, negen maanden in het donker doorbrengen en als je dan eindelijk het licht ziet, wéér je ogen sluiten? Daar wilde hij niets van weten. Van speentjes trouwens ook niet. Ik heb van alles geprobeerd: ronde speentjes, platte speentjes, half platte speentjes. Hij weigerde ze pertinent.

Ik weet dus als geen ander hoe zo’n beetje elke minuut van de dag door je kleine spruit in beslag kan worden genomen. Als moeder van klein grut is zoiets als ‘stille tijd’ verre toekomstmuziek. Stil? Nope. Tijd? Nooit van gehoord.

Je kunt gelukkig ook connecten met God zonder daar speciaal tijd voor vrij te maken. Het is niet alles of niets. Je hoeft jezelf geen goede voornemens op te leggen die je alleen maar extra druk of schuldgevoelens bezorgen. Hoe dan?

Een paar voorbeeldjes: 

• Je kijkt liefdevol naar je baby terwijl deze van zijn of haar voeding geniet. Dank God in gedachten voor het prachtige kind dat Hij je heeft toevertrouwd. 
  
• Als je met wallen tot aan je schort in een pan eten staat te roeren – of een potje babyvoeding opentrekt – dank Hem dan voor dit eten. 
  
• Onderweg in de auto kun je aanbiddingsmuziek opzetten om Hem te eren. 
  
• Zit je er even helemaal door? Richt je blik omhoog en vraag Hem om hulp. Je zult zien dat die soms uit heel onverwachte hoek komt. Schroom ook niet om hulp van anderen te aanvaarden – of zelf te vragen. We hebben elkaar nodig!

Zie je, het zijn eigenlijk heel eenvoudige dingen die je wél kunt doen zonder tijd. Ook als drukker-dan-drukke moeder. Het komt erop neer dat je God bij je leven van alledag betrekt. Dat je je bewust wordt van Zijn liefdevolle aanwezigheid. Hij verdient al onze dank en eer. Dat besefte ik eens te meer toen een van mijn leerlingen deze week spontaan deze verzen voorlas toen ze iets opzocht voor een opdracht:

Juich de Heer toe, heel de aarde, 
dien de Heer met vreugde, 
kom tot Hem met jubelzang.
Erken het: de Heer is God, 
Hij heeft ons gemaakt, Hem behoren wij toe, 
zijn volk zijn wij, de kudde die Hij weidt.

(Psalm 100: 1-3 NBV) 

Natuurlijk is het ook belangrijk om je met Zijn Woord te voeden. Maar als je in zo’n megadrukke fase van je leven zit, dat de kans groot is dat je daar gewoon echt niet aan toe komt, kies dan niet voor ‘later’ of ‘niets’. Maar blijf in relatie met God. Hij wil niets liever. Want op jouw beurt ben je Zíjn geliefde kind.

Vera Bijma

Vera Bijma / Moeder van Daniël (7) / Gelukkig getrouwd / Vertaalster / Dol op schrijven / Dankbaar voor Gods liefdeen genade, mijn gezin, familie en vriendenen nog zoveel meer/ www.mamasleukste.home.blog