We doen ons best

Deze tekst uit Spreuken 22 vind ik zo mooi… en tegelijk ook spannend. Want, toen ik 30 was en mijn eerste zoon kreeg, dacht ik al een hoop te weten. Maar nog steeds leer ik. Nu ik 33 ben en zoon nummer twee alweer een jaar is, doe ik sommige dingen alweer anders dan een paar jaar geleden. Ben ik dan wel in staat mijn kinderen nu al te leren wat ze moeten weten terwijl ik zelf ook nog elke dag aan het leren ben? 

Volgens mij is dat het meest spannende van kinderen opvoeden. We doen ons best. En soms doen we maar wat. Hoe je het ook wendt of keert… Waar wij ze nu mee in aanraking brengen, heeft waarschijnlijk wel invloed op de keuzes die ze vroeg of laat maken. Want uiteindelijk wordt de basis wel in de jonge kinderjaren gelegd. Nadenken over normen en waarden en die vooral voorleven is heel belangrijk. Want waar je mee omgaat, daar word je mee besmet. Toch?

Vroeger
Als ik terugdenk aan mijn jeugd, heb ik een hoop normen en waarden van toen nog steeds in mijn basishouding. Ik heb na mijn 17e heel wat jaren geprobeerd het allemaal zelf te doen. Om vervolgens na een paar keer hard onderuit te zijn gegaan weer terug te komen bij de basis: God en Zijn Waarheid over mij.

Ik besef al te goed dat kinderen op een dag hun eigen keuzes maken, net als ik deed. En ik besef ook dat niet elk kind altijd zijn geloof meeneemt naar zijn of haar eigen huis. Dat lijkt me als ouders moeilijk, te meer omdat -naast ze in gebed blijven brengen bij God- loslaten het enige is wat je als ouder kunt doen. Dat las je dinsdag ook in het blog van Jacqueline.

Maar goed, hoe dan ook blijft deze tekst voor mij belangrijk. Het is bij ons thuis het streven om onze kinderen te leren wat ze moeten weten, om het nest thuis warm en veilig te laten zijn, om het ze eerlijk te vertellen als we het zelf ook verkeerd zagen, om ze mee te geven dat God een goede God is en onze naasten net zo belangrijk zijn als wij. Zodat we er op kunnen vertrouwen dat zij op een gegeven moment hun eigen keuzes maken op basis van solide grond. Wat ze er dan verder zelf mee doen, is hun verantwoordelijkheid. Van ze houden blijf ik toch.