Wil jij mijn Valentijn zijn?

‘Wil jij mijn Valentijn zijn?’

Als meisje hoopte ik elk jaar weer een kaart in mijn brievenbus te ontvangen. Dat begon al in groep zes zover ik mij kan herinneren. En helaas gebeurde het niet vaak. Tot op het op een dag wel gebeurde en ik helemaal flabbergasted met een Valentijnskaart in mijn handen stond. Van wie zou die nou zijn, was de enige vraag die mij kon boeien. En dat het uiteindelijk van de verhuisde jongen uit mijn klas was, die mij eigenlijk tot op de dag dat hij vertrok dagelijks wel een keer uitmaakte voor een lelijk iets. Het verwarde, verbaasde en was ergens ook wel vleiend. Maar ik vroeg me ook echt af waarom hij mij altijd pestte, als hij eigenlijk verliefd op mij was. Het antwoord heb ik nooit gekregen.

Eigenlijk is liefde zoiets vreemds. Liefde is bijzonder mooi en fijn. Verliefdheid heeft iets magisch. Het geeft ons vleugels. Het laat ons stotteren, geeft soms buikpijn, hoofdpijn, maakt dat we niet meer weten wat we aan het doen zijn, of dat we dingen doen die we nooit van onszelf hadden verwacht. Zo zat ik eens met een vriend op een terrasje en zag dat hij van slag raakte. “Ik ben denk ik op slag verliefd,” zei hij. Voor ik het wist rende hij een meisje achterna om zijn telefoonnummer in haar hand te drukken. Iets wat hij never nooit niet zou doen, maar blijkbaar op dat moment moest gebeuren. Want inmiddels zijn ze al jaren bij elkaar en twee kinderen rijker. Het had dus zo moeten zijn.

Maar helaas gaat dit niet altijd bij iedereen zo. En helaas eindigen ook de mooiste sprookjeshuwelijken soms na jaren alsnog in een drama. Want wat liefde zo vreemd maakt, is dat het ook pijn kan doen. Bijvoorbeeld als het stopt. Als de liefde niet echt is. Of als het anders is dan je had verwacht. Of als de ander iets doet wat je hart verscheurt. Dan kan Valentijnsdag je gestolen worden.

We willen allemaal liefde

Maar of je nou getrouwd bent, gescheiden, alleenstaand of in relatie met iemand, we willen allemaal liefde. En het liefste de meest oprechte, pure vorm. Zonder gedoe en zonder scheurtjes en barsten. Geen aan elkaar gemozaiekte gebroken harten. Alles of niets.

En dat is mooi. En tegelijk een hoge verwachting. Want helaas leven we in een gebroken wereld en hebben we in relaties met mensen te maken. Mensen maken fouten. Mensen zijn niet perfect.

Dit besef heeft mij een hoop lucht gegeven. Deed me inzien dat ouders ook fouten maken, ook als ze dat in eerste instantie helemaal niet willen. Het heeft mij geholpen mijn biologische vader anders te gaan zien. Hem te vergeven. Maar het heeft me vooral geholpen om liefde te kunnen ontvangen, zonder reserves. En dat is maar goed ook, want anders had ik mijn man nooit ontmoet.

Wil jij mijn Valentijn zijn? 

De echte pure, allesomvattende liefde bestaat wel. Regelmatig mag ik er van proeven. Door het luisteren van muziek. Het lezen van een boek of de wind op mijn gezicht. Het is dan een stem die in mijn hart fluistert en zegt: ik vind je zo mooi. De zon op mijn gezicht die mij vertelt: Ik kijk naar jou. Het is liefde in kwadraat die soms met bladzijden tegelijk mijn hart binnenstroomt, soms zo hard dat ik de Bijbel bijna dichtsla. Het is die Liefde die mij vertrouwen geeft in dat mensen liefde kunnen geven en dat we mogen ontvangen. In liefdesrelaties maar zeker ook in vriendschap. Het is pure, echte, allesomvattende Liefde die niet alleen op Valentijnsdag beschikbaar is voor jou en mij.

Er is namelijk elke dag Iemand die jou en mij vraagt.

Wil je mijn Valentijn zijn? 

Omdat Hij jou zo liefheeft. Omdat jij zo kostbaar bent. Omdat jij van Hem bent. En Hij van jou.

Mijn lief is van mij. En ik ben van Hem. Hooglied 2:16 NBV

Aan wie kan jij iets van die liefde doorgeven vandaag?

Foto: Tyler Nix, Unsplash

Deze blog is van 14-2-2018