Witter dan de sneeuw

Ik sta in de keuken en kijk naar buiten hoe mijn man met onze oudste dochter aan het ravotten is in de sneeuw. Ze maken een sneeuwpop, gooien sneeuwballen naar elkaar en bedenken zich op het laatste moment dat ze eigenlijk het paadje in de voortuin sneeuwvrij zouden maken. Dochterlief staat even later stampend onder het afdakje bij de voordeur. Niet om haar laarzen van sneeuw te ontdoen, maar omdat ze niet naar binnen wil. “Ik wil in de sneeuw blijven! Het is niet eerlijk!”, zegt het doorweekte sneeuwvrouwtje. Snel verander ik van onderwerp en herinner haar eraan dat ze mocht meehelpen met het aansteken van de openhaard. De bui die boven haar hoofd hing verdween als sneeuw voor de zon 😉

Ik kijk weer naar buiten en zie het schoongeveegde paadje in onze voortuin. De sneeuw is daar flubberig geworden, een smeerboel. Grijs, grauw. Het staat enorm in contrast met de prachtige overhangende wit versierde takken van de boom van onze buren. Op datzelfde moment schiet me de regel van een bekend Opwekkingslied te binnen “U wast mij witter dan de sneeuw”. Wauw, wat een belofte. Ik kijk nog eens naar buiten en bedenk me dat de schoonheid van de natuur nog maar een tipje van de sluier is. Een tipje van de Heerlijkheid die ons te wachten staat.

In dit aardse leven kunnen wij er zo gemakkelijk een smeerboel van maken, dat me dat stiekem ook een beetje verontrust. Van onschuldig kind, naar verliefde tiener, tot getrouwde moeder-de-vrouw. Ik zou niets liever willen in dit leven, maar wat word je in korte tijd snel wijzer en bezorgder. God heeft de wereld niet bedoeld als smeerboel, Hij heeft mens en wereld gemaakt tot eer van Hem. Er valt nog zo veel te leren, te veranderen, te doen.

U wast mij witter dan de sneeuw. Ik zoek de liedtekst op en kom via een omweg bij 1 Johannes 1: 1-7 uit.

God is licht, er is in Hem geen spoor van duisternis. Als we zeggen dat we met Hem verbonden zijn terwijl wij onze weg in het duister gaan, liegen we en leven we niet volgens de waarheid. Maar gaan we onze weg in het Licht, zoals Hijzelf het Licht is, dan zijn we met elkaar verbonden en reinigt het bloed van Jezus, Zijn Zoon, ons van alle zonden.

Wat een vooruitzicht en wat een verantwoordelijkheid tegelijk! Maar terwijl de sneeuwvlokjes door de lucht dwarrelen en ik droge kleding over de verwarming hang voor mijn dochter, mag ik iedere keer herinnerd worden aan deze belofte. Blijf in Mij, zo blijf Ik in jullie. En zo wast Hij ons. Witter dan de sneeuw.

Foto: pixabay