You are so, so loved
Harry Potter, ik ben geen fan. En dat is zacht uitgedrukt. De boeken komen mijn huis niet in. Wel heb ik alle films mogen aanschouwen. Een relatie is tenslotte geven en nemen niet? ;-)
Van alle uren film heb ik niet heel veel onthouden. Maar er is één scene die nog altijd op mijn netvlies staat. Harry krijgt een flashback, waarin hij zijn moeder Lily ziet. En wat Lily daar zegt tegen dreumes Harry in zijn bedje, ben ik nooit vergeten:
“You are so loved. You are so, so loved. Be safe. Be strong!”
Vandaag ben je exact 15 maanden bij ons. Geen gedenkwaardig jubileum-moment, maar gewoon een ‘ordinary Wednesday’. Je dribbelt door de kamer alsof het jouw paleis is. Je klimt op de bank, staat met je pamperbillen tegen de rugleuning, checkt even of je de aandacht hebt en slaakt een harde kreet. Met je blonde lange haren en stevige postuur lijk je best een beetje op een viking. Die viking-kreten passen dus helemaal bij je.
Als je naast mijn stoel komt staan, geef je in een prachtige onverstaanbare volzin aan dat je erbij wilt. Ik wil eigenlijk dat je even lief gaat spelen, zodat ik mijn thee eens warm kan drinken. Maar daar is weer een oerkreet, ik zie jouw grote blauwe kijkers en ik zwicht. Eenmaal op schoot grijpen Je handjes meteen het tijdschrift dat voor me ligt en voor ik het doorheb, zit er een dikke scheur in.
Ik kijk naar je knuistjes. Wat zijn ze eigenlijk al groot. Je haren kriebelen in mijn gezicht, als je even achteroverleunt. Je brabbelt nog iets en voor ik kan knipperen met mijn ogen, is daar de tweede scheur.
Mijn thee wordt koud. Maar dat boeit niet. Want ik kan nog van zoveel kopjes thee genieten. Van jou genieten, echt genieten, doe ik veel te weinig. Mijn tijdschrift is vernield. Maar het geeft niet. Want hoe blij ik ook kan worden van een tijdschrift, de momenten dat jij rustig op mijn schoot zit, zijn op twee knuistjes te tellen. Dit komt nooit meer terug. Ik geniet ineens intens!
Lily Potter gaf haar leven om haar zoon te redden. Harry groeide op zonder ouders, maar gelukkig wist hij hoeveel ze van hem hielden.
Onze kleine vent gaat misschien opgroeien zonder vader. Of misschien ook wel zonder moeder, niets is immers zeker in het leven. Bijna niets. Ik besef ineens hoe belangrijk het is dat we hem vaak vertellen dat we ontzettend veel van hem houden. No matter what…
Je wordt nog steeds elke avond laat wakker voor een fles. En ik laat het zo. Want dat is één van de weinige momenten van de dag, dat je nog even mijn kleine ventje bent. En dat we even samen zijn. Half slapend slurp je hem leeg op de commode, terwijl ik snel je luier verwissel. Als ik geluk heb, ben ik eerder klaar dan dat jouw fles leeg is. Dan kijk ik nog even naar je. En strijk ik nog even over je wangen. Geef ik nog een kusje op je voorhoofd.
Die avond, als ik je weer terug leg in je bedje, fluister ik in je oor:
You are so loved. You are so, so, loved! Be safe. Be strong!
Wij zijn nu nog bij je. Maar weet je? Er is al Iemand die Zijn leven voor jou heeft gegeven. Dankzij Hem ben je altijd veilig en kun je sterk zijn. No matter what!
Foto: Xavier Mouton, Unsplash
Petra is mama van Elin, Nadia en Jurre. Sinds haar man Alex in juni 2020 overleed, schrijft ze over haar leven als alleenstaande ouder. Ze werkt parttime in de communicatie/marketing en is daarnaast vastgoed- en interieurstylist. Ze geniet onwijs van kleine dingen, maar vooral van lekkere dingen. Haar relatie met God heeft pieken en dalen. Zijn grootheid ervaart ze overal en nergens, van een mooie songtekst tot de glimoogjes van haar kids.
Prachtig geschreven!
Mooi!!! Mijn jongste kleinkind is over 2 weken 15 maanden. Ze is ook blond, maar lange haren, nee, nóg niet. Het gaat net een beetje groeien, maar veel is het nog niet… Heel veel geluk met jullie zoontje, geniet van hem en pomp er maar véél liefde in.. Ik hoop en bid dat jullie samen nog héél lang van hem mogen genieten!
Bedankt Bea, voor je lieve woorden. Daar doen we zeker ons best voor!
Prachtig geschreven, je raakt en inspireert me!
Toen ik zwanger was van onze jongste (nu 18 maanden) overleed mijn vader plotseling.
Pijnlijk ervoer ik op dat moment in mijn eigen leven hoe je niets zeker is. En besefden we dat we ook dat we ons kleine ventje geen onbezorgd leven kunnen beloven of geven. Toen hij geboren was hebben wij Immanuel aan zijn namen toegevoegd. Omdat we voor zijn leven geloven dat niets zeker is, behalve Gods Liefde en Trouw!
Sterkte, Petra! you are also loved, so loved!!!
Hoi Machteld, dank voor je berichtje. Heel mooi dat je je zoon die naam hebt gegeven. Toen ik zwanger was van onze kerel, overleden mijn moeder en schoonvader. Hij heeft de naam Juda als eerste doopnaam, wat lofprijzing betekent. Voor ons een herinnering dat we Hem blijven danken en prijzen, wat er ook met ons gaat gebeuren. En hopelijk voor hem zelf later ook een goede reminder :-).