You can’t quit on this one
Vroeger was alles zo makkelijk. Als ik ergens geen zin meer in had, dan was het klaar. En als iets na een paar keer proberen niet lukte, dan stopte ik er gewoon mee. Een vriendschap waarbij het initiatief alleen maar van mijn kant kwam liet ik voorbij gaan. En de baan bij die werkgever die alleen maar boos en chagrijnig deed gaf ik zonder twijfel op. Maar opgeven is er nu niet meer bij.
En als ik eerlijk ben, heb ik in gedachten deze job al best een aantal keer op willen geven. Bij de zoveelste dwarse bui op een dag. Na de zoveelste nacht die nooit meer dan vier uur aaneengesloten slaap bevat. Of na die sneer waar m’n kind misschien wel om vroeg maar niet had mogen krijgen. Als ik op m’n tandvlees m’n dagen doorga en de ene na de andere peuterpuberbui voor m’n kiezen krijg, dan heb ik nog het meest zin om voor onbepaalde tijd vrij te nemen van mijn taak als moeder.
Maar ik doe het niet.
En ik wil het niet. Ik gooi de handdoek niet in de ring want ik wil dit voor geen goud missen. Ja, ik zou er soms bijna een moord voor doen, voor wat off-duty tijd. (En geloof me, nu na drie-en-een-half jaar slecht slapen is dat niet onmogelijk.) Maar het moederschap laten voor wat het is en zonder dat verder gaan… nooit.
De wijsheid van Paulus
Paulus zegt in 1 Korintiërs 9 dat het geloof als een wedstrijd is. Ik zie overeenkomsten in het moederschap. Het traint je karakter, het bouwt aan je geloof, het legt je ziel bloot en laat zien wat het meest belangrijk is. Maar het is niet altijd makkelijk. Net zoals trainen voor een wedstrijd ook spierpijn en soms blessures geeft.
Wees gerust. Hardlopers vallen ook.
In Spreuken 24:16 staat dit: Want elke keer als hij ten val gebracht wordt, staat hij ook weer op. James Patterson vertaalde dat naar: failure isn’t falling down, it’s staying down.
Vallen is niet hetzelfde als falen. Het wordt pas een probleem als je niet meer opstaat. Als je het niet meer probeert. Als je opgeeft…
Mama’s. Ik voel dit ook vaak zat. De energie die er niet meer is omdat je de zoveelste driftbui, slapeloze nacht of weer een ziek kind hebt gehad. Je bent niet de enige die af en toe heel hard wil wegrennen uit die fase in je leven. En je bent zeker niet de enige die zich om die gedachten soms schuldig voelt.
Je bent niet schuldig en het is al helemaal niemands schuld.
Opvoeden is de meest intensieve baan die je maar bedenken kunt. Het doet een beroep op je hele zijn, 24/7. Je hebt te maken met meerdere persoontjes die allemaal anders zijn. Die blind vertrouwen op jouw fijngevoeligheid.
Jij als moeder bent in jouw gezin populairder dan alle superhelden en prinsessen bij elkaar.
Maar echt… geef jezelf wat ruimte.
Deze rol is een veeleisende, elke dag veranderende uitdaging. Oke, you can’t quit on this one. Maar geef niet op. Vergeef je zelf als je weer uit je plaat gaat, als je een slechte dag hebt en zeg sorry tegen je kinderen. Bid voor rust, wijsheid en geduld en zoek samen met je partner of (als je geen partner hebt) een vriendin naar hoe je dingen anders kunt doen als dat nodig is om relaxter te worden.
En als je net als ik soms met je handen voor je ogen op de grond zit, getackeld door vermoeidheid, frustratie of wanhoop, denk dan hier aan: alles wat jouw kind nodig heeft is jou. Ook als je zelf even geen energie meer hebt of in jouw beleving niet de leukste moeder bent. Je kind wil nog steeds jou.
Kinderen onthouden niet de perfecte knutselwerken en de hipste uitjes, maar de tijd die je met ze hebt doorgebracht. De knuffels op de bank, het stiekem eten van koekjes in jullie bed, samen een filmpje kijken onder een dekentje op de bank en de spelletjes die jullie deden op de grond. Die blijven bij.
En weet je? Elke keer als jij weer opstaat na een wanhopige bui en besluit om jezelf een nieuwe kans te geven, dan bouw je aan vertrouwen. Je laat zien dat je ervoor gaat. Je werkt daarmee aan het vertrouwen in jezelf als moeder, het vertrouwen van je kind in jou (omdat je met opstaan laat zien dat je vertrouwen hebt in jouw kind) en vertrouwen in God. Omdat je weet dat Hij er bij is, ondanks dat je het misschien niet altijd voelt.
God blijft trouw
Sta elke keer weer op. Ga door. Als het moeilijk is, als het makkelijk is. God blijft trouw en Hij leidt ons. Hij heeft het beste met ons voor. Zijn licht is over ons, aan Hem mogen wij ons verwarmen. Hij laat ons schitteren, als je opstaat in Zijn licht (Jesaja 60). En echt… Hij weet dat het pittig is, met jonge kinderen. Ooit Jesaja 40:11 gelezen?
Als een herder weidt Hij Zijn kudde. Zijn arm brengt de lammeren bijeen, Hij koestert ze en zorgzaam leidt Hij de ooien.
De moeders leidt Hij zorgzaam. Vertrouw daar maar op.
Dit bericht verscheen eerder in augustus 2017 bij Power to the Mama’s
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
Die zin.. geweldig❤️ Jij als moeder bent in jouw gezin populairder dan alle superhelden en prinsessen bij elkaar! Ga ik inlijsten denk ik Na periode van stress en drukte moeder en meewerkend met mijn man in de garage, is bovenstaande heel herkenbaar.. Pff zou er een boek over kunnen schrijven!
Liefs!
Bedankt voor je bemoediging. Soms heb je het weer zo hard nodig om dit te horen: ik mag weer opstaan en God helpt me overeind. Helaas zal deze zware tijd bij ons geen fase zijn, of in elk geval een hele lange. We hebben 3 kinderen. Onze oudste zoon van 11 jaar is zeer ernstig meervoudig en verstandelijk beperkt. Volledig rolstoel en zorgafhankelijk, denkvermogen rond 1 jaar, ernstige epilepsie, sondevoeding, verstikkingsgevaar in taai slijm. Voor hem hebben we elke dag zorgverleners over de vloer en talloze hulpmiddelen in huis. Onze middelste dochter is 7 en slim, creatief en expressief. Zij heeft in ons bijzondere gezin haar aandacht ook zo hard nodig. Onze jongste dochter van 4 is ook meervoudig gehandicapt, kan niet lopen of praten, heeft hypoglykemie wat zeer goed in de gaten gehouden moet worden, praat in gebarentaal, wat we ook geleerd hebben en gaat naar de Mytylschool. Een pittig kind met moeilijk gedrag.
Ik slaap al 11 jaar nooit een nacht door (zelfs als de kinderen alledrie uit logeren zijn word ik uit pure gewoonte nog wakker), ik verricht medische handelingen bij mijn kinderen die je echt geen moeder aan wil doen om dat bij je eigen kind te doen. Ik heb te maken met een instantie of 30 rondom ons gezin, 3 verschillende ziekenhuizen waar we met veel te grote regelmaat komen, zeker 200 professionals die iets met onze kinderen willen, een team van 15 zorgverleners in dienst met alle administratie erbij, een volledig uitgebouwd huis wat bijna op een revalidatie centrum lijkt en een volledig bedrijf is waarbij ik moet zorgen dat de juiste spullen aanwezig zijn (luiers, sondevoeding, medicijnen, spuiten, slangetjes etc.).
God heeft onze deze kinderen en deze taak gegeven. Ik weet niet waarom en ik ben er soms heel erg verdrietig over. Straks in de hemel mag ik ook mijn kinderen zien dansen en zingen voor Jezus’ troon, daar houd ik me aan vast!
Als je gezonde kinderen hebt, alsjeblieft, geniet daarvan! Het kan ook zo anders zijn.
Poeh Dorien! Wat een heftige situatie schets je daar! En wat een kracht lees ik in jouw stukje. En ja, ik kan me heel goed voorstellen dat je er soms verdrietig over bent en zou willen dat het ‘maar’ een paar gebroken nachten waren omdat er tandjes doorkomen, of een serie peuterpuberbuien die weer over gaan.
Ik bid je alle kracht toe, liefde en geduld, voorziening en alles wat meer nodig is. Liefs, Daniëlle
Precies raak. Mooi beschreven.
Dankjewel!
T mooiste is om te beseffen dat ‘they don’t quit on you, no matter what!’. Na bijna 5 jr weduwe zijn met 6,6,8 in huis een prachtige hoopvolle werkelijkheid! Ja! Hij koestert, Hij zorgt, elke dag met kracht voor die ene dag (en dat zonder cursus in t nu blijven te volgen ). Dankbaar!
Bijzonder M! Wat mooi dat je het andersom ook merkt. Echt tof. Dank voor het delen. En veel zegen!