Zelfs mijn man mag me niet naakt zien
Dit keer gaat het even niet over een flubberbuik of behaarde benen. Daar heeft mijn man totaal geen moeite mee. “Ik houd van puur natuur”, zei hij al tijdens onze verkeringsperiode. Het gaf me toen al een heerlijk, veilig gevoel dat ik me niet ‘mooier’ hoefde te maken dan ik van nature ben.
Maar we maken allemaal wel dingen mee in ons leven die ons veranderen en dat veilige gevoel voor altijd of voor een lange periode wegnemen. Een gebroken hart, het verlies van een dierbare, een kwetsend woord of, in mijn geval, een inbraak.
Het was een warme zomernacht. Ik sliep een nachtje in mijn oude slaapkamer, in het huis van mijn ouders. Zij waren op vakantie. Vanwege de enorme hitte was ik zonder kleren aan gaan slapen.
Die nacht veranderde alles.
Midden in de nacht werd ik wakker van een geluid. Ik keek op en ineens zag ik een man in mijn slaapkamer staan. Instinctief begon ik heel hard te gillen, waarna hij meteen wegrende. Hij kon ontsnappen, maar liet mij achter met een trauma. Ik was op mijn kwetsbaarst, op een plek waar ik dacht veilig te zijn.
Het is komende zomer tien jaar geleden. Ondanks fijne en nuttige therapieën, heb ik sinds de inbraak enorm veel moeite met bloot zijn. Mijn gevoel van veiligheid als ik naakt ben, is nog steeds stuk. Alsof een ongewenst, onbekend iemand opnieuw mijn slaapkamer komt binnenwandelen zodra ik m’n kleren uitdoe.
Ik ben ook nog steeds bang in het donker, kan plotselinge geluiden niet goed verdragen en barst meteen in huilen uit als iemand me laat schrikken.
Het wordt minder met de tijd, dat is zeker zo. En in de loop der jaren ben ik steeds meer gaan leren over hoe ik zelf de baas kan zijn over mijn angsten. Ik kan zelf kiezen hoeveel impact ik deze gebeurtenis op mijn leven laat hebben. En misschien wel het belangrijkste: de overtuiging dat Jezus de enige is die de gebrokenheid volledig kan wegnemen. Tot die tijd blijft het een gebroken stukje in mij dat soms pijn doet.
Als jij ook dingen hebt meegemaakt die je al jarenlang met je meedraagt, zoals trauma’s waar je nog geen plek aan hebt kunnen geven of verdriet dat maar niet vervaagt: weet dat je niet de enige bent en dat je gevoel er mag zijn. Tegelijkertijd wil ik je zeggen dat je zoveel meer bent dan dat, namelijk een dochter van God, perfect door Hem geschapen en door Hem gezien. Hij kent je pijn en wil er voor je zijn, juist in je gebrokenheid.
Meer blogs lezen? Dit is afgelopen week ook gepubliceerd:
Getrouwd en jongensmama | Taartenliefhebber | Gevoelig | In een proces van mildheid naar mezelf | Dromend van een leven op het platteland
Wat een afschuwelijke ervaring.
Sterkte en zegen voor je proces hier doorheen, gaaf dat je zo bemoedigende woorden voor anderen hebt.
Dankjewel dat je dit deelt!
Weet je dat het me bemoedigt?
Ja het is echt een wond, ik heb er ook een paar, maar Hallelujah, dat we iedere keer weer mogen leren dat God ons op het oog heeft!
En ons lief heeft, ondanks de minder goede dingen die we meemaken en om ons heen zien!