7 dingen die ik als moeder nooit zou doen – en toch deed

In de rij bij de supermarkt zie je het gebeuren. Een jongetje van nog geen twee jaar schreeuwt keihard in het gezicht van zijn moeder en geeft haar een klap.

Je staat perplex als je ziet dat zij een keer ademhaalt, zijn hand wegduwt en zonder iets te zeggen met hem de winkel verlaat.

Op dat moment neem jij een besluit: dat ga jij als moeder nooit toestaan. Is dat kind helemaal gek geworden.

Ik nam ook weleens zo’n standpunt in. En terwijl mijn eerste zwangerschap zich vorderde nam ik nog meer standpunten in als het gaat om “goede opvoeding”, in míjn ogen.

Maar toen kwam onze eerstgeborene en twee jaar later de tweede. En sinds vorig jaar de derde erbij is gekomen, is er geen houden meer aan het bijstellen van mijn eigen standpunten. Het lijkt wel of dat bij elk kind opnieuw gebeurt.

Want voor wie het nog niet had ontdekt: kindjes zijn gewoon kleine mensjes met een eigen idee, een eigen mening en al helemaal en eigen gebruiksaanwijzing. En die kunnen best ingewikkeld zijn ook.

Wist ik veel.

Dus mijn lijstje met “als ik moeder ben zal ik nooit … denken of doen”… Alle punten moest ik herzien. Lees maar mee.

1. Ik zal m’n kind nooit bij mij in bed laten slapen
Deze stond echt bovenaan mijn lijstje. Want stel je voor dat hij dan niet meer in z’n eigen bed wil. Nou… toen kind #1 vanaf 4 maanden besloot acht keer per nacht wakker te worden en de vermoeidheid mij tot wanhoop dreef, besloten wij dat hij best bij ons mocht slapen als we dan allemaal wel goed zouden slapen. Dat heeft hij aardig lang vol gehouden, tot zijn broertje zich aandiende. Om je alvast gerust te stellen: nu hij zes is slaapt hij nog maar een keer per week bij ons.

2. Het eerste jaar geen suiker, snoep, patat en dat soort dingen
Dat ging bij #1 goed tot hij negen maanden was. Toen vond ik een Nijntje koekje per dag een prima plan. En met elf maanden was zijn eerste frietje een feest. Onze tweede kreeg zijn Nijntje koekje al met zes maanden en zijn patatje met negen maanden.Van de derde weet ik het niet eens, ik heb toch helemaal geen tijd om dat bij te gaan lopen houden?

3. Wat er ook gebeurt, bidden en stille tijd sla ik niet over
I plead Guilty. dat is echt absoluut mislukt. Bidden doe ik wel elke dag (laten we geen minimum aantal woorden als uitgangspunt nemen om het een volwaardig gebed te noemen, goed?) maar stille tijd… De “stille tijd” is al zo schaars, dat ik al blij ben als ik even een kwartier kan genieten van de rust. Écht stille tijd zoals vroeger, dat is er af en toe echt nog wel. De rest van de tijd probeer ik in ieder geval dagelijks korte momenten te hebben. Gelukkig mag ik heel veel leesplannen en boeken voor jullie uitwerken, dat helpt me ook de Bijbel induiken.

4. Ik ga nooit onaardig zijn of schreeuwen tegen mijn kinderen
Like I said, van te voren dingen bedenken is leuk. Maar als er dan echt een kleuter, peuter en een baby alles doen wat niet mag en ik voor de HONDERVIJFENTWINTIGSTE KEER MOET ZEGGEN DAT JE NIET IN DE OREN VAN DE HOND MAG KNIJPEN DAN LUKT DAT OOK GEWOON NIET MEER ZACHTJES. Daar bestaat gewoon geen ‘zacht’ knop voor.

5. Onze kinderen mogen niet meer dan een half uur per dag tv kijken of andere schermtijd nuttigen
Inmiddels is dit maximaal een half uur per dagdeel. Nou, dat is toch best geleidelijk gegaan in zes jaar tijd?

6. Binnen blijven doen we niet. Elke dag gaan we naar buiten
Ik ben eigenlijk wel blij dat ik dit punt zo heb geformuleerd. Want gelukkig doen we dat ook. Om naar school te gaan moet je immers naar buiten. Het aantal hutten dat ik met ze zou bouwen en nieuwe speeltuinen die ik de afgelopen jaren met ze wilde ontdekken kan ik nog steeds maar op een paar handen tellen.

7. Zondag kerk skippen doen we niet
Ehm, sort of. Want lang leve de live stream! Soms zijn de weken zo vol, chaotisch of vermoeiend, dat we de zondag echt bestempelen als rustdag. En dan skippen we ook een fysiek bezoekje aan de kerk als we weten dat het er naartoe gaan met drie kinderen meer energie kost dan we hebben. We gaan dan liever niet het huis uit (behalve voor een wandeling of om buiten te spelen) en zijn we gewoon heerlijk ontspannen met elkaar, om bij te komen van alles. Dat is af en toe gewoon even broodnodig.

Wat ik heb geleerd van moeder zijn tot nu toe?

 

• Het ouderschap vraagt een hoop flexibiliteit en is lang niet altijd makkelijk. Dat accepteren helpt mij ruimte creëren voor rust en inzichten, hoe gek dat ook klinkt.
• Ik laat de dagen komen zoals ze komen, inclusief creatieve of tijdelijke oplossingen zoals koekjes of een extra filmpje om m’n kleuter even rustig te houden. Of door de peuter twintig minuten later in bed te leggen als bedtijd een strijd lijkt te worden. Natuurlijk hebben we een soort dagindeling en hebben onze kids ook een dagplanning (dat werkt voor hen fijn). Maar soms hebben zij ook gewoon even ruimte nodig en is een creatieve oplossing dan nodig.
• Wat betreft punt 3 en 7 weet ik inmiddels ook dat het zo belangrijk is om voldoende momenten van goede, geestelijke voeding te hebben. Het laadt op en geeft wijsheid voor ons als moeders, ouders, mensen. Ik vind het soms nog steeds een zoektocht om voldoende tijd hieraan te geven en voor mijn gevoel is het nooit genoeg. Maar ik weet dat alles wat je pakken kunt mooi meegenomen is en dat God je daar nooit op zal afrekenen. Blijf momenten met Hem zoeken. Hij kent je hart en je verlangen!
• Laat andere ouders in hun waarde. Ook als ze iets doen wat jij nooit zou doen. ;-) Hun kind is niet de jouwe, dus gaan dingen ook anders. Mooier nog is het met elkaar hebben over wat maakt dat de een het zus doet en de ander zo. Dan leren we nog het meest van elkaar!

Wat voor voornemens had jij toen je moeder werd? Heb je ze allemaal kunnen handhaven? Ik ben benieuwd! Plaats ze in de reacties, hier of op Instagram of Facebook.