Zonder Liefde is het niks 

In de eerste week van deze challenge las je een bijbelstudie over hoe er in verschillende bijbelboeken om wordt gegaan met gaven en talenten. Daarin las je ook dat 1 Korintiërs 12 en 14 werden aangehaald. De positie van het hoofdstuk ertussen is eigenlijk de sleutel voor een heleboel vraagtekens rondom het inzetten van talenten. 1 Korintiërs 13 gaat over de Liefde van God voor jou, en dat wat je doet zonder die Liefde eigenlijk maar zinloos is. In Zijn liefde, om Zijn liefde en voor Zijn liefde handelen dus. Anna schreef haar eigen versie van dit bijbelgedeelte en illustreert daarmee heel mooi waar het voor haar om gaat. 

Al had ik de energie van een volmaakt functionerend lichaam – maar ik had de Liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een razend Duracell-konijn of een denderende trein.
Al had ik de wijsheid om elke peuterbui om te buigen, al voorzag ik woedeaanvallen van mijn kleuterzoon en had ik het geduld om te wachten tot hij zelf zijn schoenen aandeed – had ik de Liefde niet, ik zou een gesmolten sneeuwpop zijn.

Al verkocht ik al mijn overbodige zooi in huis om te kunnen ontspullen als Marie Kondo, al offerde ik mijn strakke buik en mijn stevige borsten op in zwangerschap, bevalling en borstvoeding en kon ik daar trots op zijn – had ik de Liefde niet, het zou zo zinloos zijn als stoken met de deur open.

Zijn Liefde is: altijd weer een nieuwe kans en altijd “Ik hou van jou”. Zijn Liefde kent geen afgunst naar moeders met vijf kinderen die meer controle lijken te hebben. Zijn Liefde kent geen opklopperij: “Mijn kind sliep al met vijf nachten door!” Zijn Liefde is niet zelfvoldaan, ook niet als ik bij een ander kind wél vieze oren zie. Zijn Liefde verandert mij…

Zijn Liefde maakt dat ik geen grappen maak ten koste van anderen en dat ik een stap opzij doe om een ander wat te gunnen. Zijn Liefde laat mij niet lang boos zijn en laat mij een juf met harde woorden vergeven. Zijn Liefde helpt mij om blij te zijn als een ander kind wél over mag en helpt mij eerlijk te zijn over… over mijn blunders als moeder.

Afkeuring en onbegrip over keuzes wil ik verdragen, het beste wil ik van anderen geloven, in elke situatie wil ik blijven hopen en in alles wil ik volharden.

Zijn Liefde zal nooit vergaan. Schone was wordt weer vies, nieuwsfeeds van vandaag zullen weer naar de achtergrond verdwijnen en wat ik me nu heb voorgenomen, ben ik morgen weer vergeten – want perfect ben ik niet en mijn geheugen is een ramp sinds ik moeder ben.

Toen ik zelf nog een klein kind was vroeg ik mijn moeder duizend keer “waarom?“, speelde ik stoeprandje tot het acht uur ’s avonds was en vond ik dat ik alles mocht wat mijn zus ook mocht. Nu ik zelf een volwassen vrouw mag zijn, heb ik al het kinderlijke achter me gelaten en mag ik een bruid zijn. Want er is meer dan nu. Hier kijk ik nog in een beslagen spiegel en begrijp ik Hem niet altijd, maar straks sta ik oog in oog met Hem. Als Zijn geliefde. Nu ken ik Hem maar voor een deel, maar straks zal ik Hem helemaal mogen kennen. Zoals Hij mij nu al kent. In al Zijn liefde.