20 dingen die ik dacht toen ik overtijd was
Oké, ik zal je eerlijk zeggen dat ik tijdens mijn laatste zwangerschap even moest wennen aan het idee dat ik overtijd was. Zoon één kwam met nog geen 38 weken en bij zoon twee was ik net de 39 weken gepasseerd. Ik had er nu wel op gerekend dat het ongeveer 40 weken zou duren, om mezelf niet gek te maken. Ik had zelfs al ingecalculeerd dat het misschien wel een dagje of twee langer zou kunnen duren. Hooguit dan. Maar dat mijn dochter vijf hele dagen zou blijven zitten na de 40 weken aangetikt te hebben?! Dat had ik niet zien aan komen.
Gezien de ziekenboeg thuis op dat moment, was het wel fijn dat het nu iets langer duurde. Bij 40+3 weken had ik geaccepteerd dat het nu ook wel eens echt 42 weken zou kunnen duren. En dat het dan misschien ook in het ziekenhuis zou gaan gebeuren in plaats van thuis. Voor nu: voetjes omhoog en afwachten. Gelukkig ging dat scenario niet op. Maar wat er wel gebeurde, was dat ik allerlei rare gedachten kreeg. Echt, hoe raar kan je hoofd denken?
20 dingen die ik dacht toen ik overtijd was:
- Mag ik nu eigenlijk nog wel naar buiten? What the freak. Ik ga gewoon naar buiten.
- Is een autoritje in m’n eentje van meer dan een uur nog verantwoord?
- Mag ik überhaupt nog wel wat doen nu?
- Relax. De baby komt echt op het moment dat zij er zelf klaar voor is.
- Relax. De baby is er gewoon nog niet klaar voor.
- De baby is nog niet klaar. Wat?!
- Oh kak, er is vast iets met mijn baby!
- Relax. De baby wil gewoon nog niet.
- De baby is bij nader inzien haar stressy moeder nu al zat en zoekt een weg terug.
- Ze durft niet meer nu ze haar broers heeft horen ruziemaken.
- Straks zijn alle verloskundigen bezet omdat mijn bevalling te laat is.
- KOM NOU BABY!
- Laat ook maar.
- Oké. Als je nu niet komt dan hoeft het niet meer.
- Nee grapje, heel stom grapje. Sorry.
- Misschien moet ik de baby zelf gaan halen.
- Baby, ben je er nog?
- Zou seks echt helpen om een bevalling op gang te brengen?
- Of het eten van ananas?
- AAAAH! &%$#?
Wie van jullie dacht ook dit soort (of andere) dingen toen je overtijd was? Laat het weten in een reactie! Misschien voel ik me dan iets minder raar. 😉
Dit blog is voor het eerst gedeeld in januari 2019.
De nieuwste blogs
-
apr 22, 2024Gezin, OpvoedingLoslaten, vasthouden
Alles zit eronder. Voeten zo zwart als roet. Groene vegen op het gezicht. En hun (…)
-
apr 18, 2024Blogs, Moederschap, PuberBaby met okselhaar
‘Ik wil niet mee. Die kerk is vast stom’, roept mijn bijna 11-jarige zoon als we (…)
-
apr 15, 2024Bemoediging, Moederschap, Rust & BalansIk had geen idee wat moederschap inhield
Dit blog komt uit oktober 2020. “Kom Mads, ik leg je in je eigen bed.” Tijdens (…)
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
Met stip op 1: ik ben echt de eerste bij wie het kind blijft zitten. Echt. (kind 1 is gehaald met 36+5, kind 2 kwam met 42+1 onder dwang en kind 3 kwam spontaan met 41+3)
Hahaha, herkenbaar! De eerste kwam met 41+3, ik liep met 41 weken boodschappen te doen toen ze aan me vroegen wanneer ik uitgerekend was.. Toen ik zei ‘oh vorige week’ keken ze me aan alsof ik niet goed was…
Haha ik lees dit en die termijnen en denk: oh, dat zou m’n zus kunnen zijn. En ik kijk nr de naam Hi Ruth, ik hier? .
Maarruh niet overtijd gelopen, gaat ws ook nooit gebeuren, dus hier kan ik niet over meepraten.
Hahaha…. Serieus??? Als mijn derde niet gedwongen was door de verloskundige, had hij er nog gezeten . Hij is nu 7.
Oh zeker heel herkenbaar. Leuk verwoord.
En bij elk pijntje; Dit is vast het begin…
De eerste 3 kwamen keurig op tijd of een dag eerder. De jongste liet ook 5 dagen op zich wachten. Oh wat duren de dagen lang dan.
Inderdaad heel herkenbaar hoor :). De eerste drie kwamen hier tussen 40+0 en 40+3. En dan is het zo gek dat je bij de volgende langer moet wachten (dit werd uiteindelijk ook 40+5). Die laatste dagen lijken wel weken te duren. En eigenlijk is het zo gek, want waarom pin je je zo vast op de uitgerekende datum (van de verloskundige)? Ik had zelf namelijk een andere uitgerekende datum die wat verderop lag…
Nummer 10 inderdaad, haha. En vanaf de uitgerekende datum de telefoon overal mee naar toenemen (deed ik daarvoor nog niet altijd).
Haha, zo herkenbaar. Onze eerste kwam met 40 weken, de tweede met 41 weken.
Bij de derde stond ik na de uitgerekende datum op ‘t schoolplein en vroegen ze wat ik daar deed. ‘Ja, hallo. Ik kan moeilijk thuis gaan zitten wachten’. En ‘als m’n vliezen breken, ben ik zo weer thuis’. Alsof iemand je gaat laten rijden met gebroken vliezen… Uiteindelijk kwam ze met 40+2.
Hahaha! Bij mijn 2e was ik met 41 weken bij de verloskundige. Strippen lukte niet want er was echt nog geen centimeter ontsluiting in zicht. Ik dacht echt: “Dit kind komt nooit meer!” Die avond kreeg ik weeën, maar ik dacht heel de avond alleen maar dat het psychisch was. Mijn man bleef aandringen om de verloskundige te bellen. Om van zijn gezeur af te zijn stemde ik toe (dan hoor je wel van haar dat er echt nog niks aan de hand is) 5 minuten nadat de verloskundige binnen was, werd mijn dochter geboren :)