-
29 jan 2024
-
Blogs, Geloof, Gezondheid
-
door Lydia Wiebenga
-
0 comment
De worsteling met dankbaarheid
Een appje in de groepsapp van Power to the Mama’s: ‘Lieve vrouwen, wie wil er meeschrijven aan blog over dankbaarheid? Waar ben je dankbaar voor?’ Op het moment dat ik het appje lees en de tekst tot me door laat dringen, voel ik boosheid in mezelf opborrelen. Gefrustreerd leg ik mijn telefoon weg. Pfff…dankbaarheid? Geen idee, nee, nu niet, denk ik bij mezelf. Ik laat het appje voor wat het is.
Een paar weken later komt er een herinnering in de groepsapp met de mededeling dat er nog wel wat bijdragen bij mogen. De deadline is nog niet geweest, dus ik kan nog meedoen. Weer voel ik direct die boosheid bovenkomen, die zit er blijkbaar nog steeds. ’s Avonds vertel ik mijn man over het berichtje en benoem wat er vervolgens bij mij gebeurt. ‘Waarom word ik er nou zo boos van?’, vraag ik hem.
Samen nemen we de afgelopen tijd door. We benoemen dat met name het laatste half jaar geen leuke tijd was. Het was de tijd waarin duidelijk werd welke littekens de kanker bij Mark heeft achtergelaten. En dat de gevolgen aan die rotziekte definitief blijken te zijn. Het is een rouwproces dat Mark niet meer de Mark is zoals hij was voordat hij ziek werd. Dat Mark moet onderzoeken naar wat nog wel lukt in het dagelijks leven en in zijn werk. Dat ik moet accepteren dat ik getrouwd ben met een man die anders functioneert dan toen ik hem leerde kennen.
Ook de zorgen rondom de gezondheid van onze dochter Noëmi spelen een grote rol. De 24-uurs zorg die ze nog steeds nodig heeft en het zoeken naar de juiste behandeling voor de epilepsie, maken het leven zwaar. Evenals het voortdurend moeten wisselen van medicijnen omdat die toch niet blijkt te werken.
Zulke gebeurtenissen zuigen me leeg. Maken me hopeloos en moedeloos. Geen wonder dat het me niet lukt om dankbaarheid te voelen. Het doet me zelfs zeer, het besef dat ik punten van dankbaarheid niet eens kan benoemen! Ik voel hoe de boosheid plaatsmaakt voor verdriet. Onder dat verdriet zit een intens verlangen om wel dankbaarheid te kunnen zien en voelen.
De volgende dag merk ik dat vooral dit verlangen is blijven hangen. Ik pak mijn wielrenfiets, want een uurtje sporten is voor mij een manier om alleen te zijn met mijn eigen gedachten. Het is bewolkt en de wind is krachtig. Ik begin met flinke tegenwind en na een half uur fietsen heb ik zijwind. Ik kan wat rustiger ademen en kijk omhoog. Ik zie een stukje blauwe lucht vrijkomen tussen de grijze wolken. De zon komt tevoorschijn, ik voel de warmte van de zonnestralen op mijn gezicht. Tegelijk voel ik regendruppels en zie ik naast mij een regenboog. De kleuren tekenen zich prachtig fel af tegen de donkergrijze lucht. Ik word overspoeld door een golf van verwondering: wauw, alles is er op dit moment! Regen, wind, zon, blauwe en grijze lucht én de regenboog. De regenboog van hoop.
Voor mij is het alsof God tegen mij zegt: ‘Lieve Lydia, in alles, maar dan ook echt alles ben Ik erbij’. Ik voel een traan langs mijn wang glijden en voel me overweldigd door deze boodschap die voor mij zo helder en duidelijk is.
Dankbaarheid? Ik voel het weer en kan het ook benoemen. De deadline voor het dankbaarheidsblog is alleen al wel verstreken. Het kan mij niets schelen. Er zit geen deadline aan het delen van dankbaarheid.
De nieuwste blogs
-
apr 25, 2024Blogs, Geloof
Ontgroeid
door Esther HouwinkZeven jaar geleden staarde ik gedachteloos naar een foto op de muur met mijn drie (…)
Lees meer -
apr 22, 2024Gezin, Opvoeding
Loslaten, vasthouden
door Joanneke WiersmaAlles zit eronder. Voeten zo zwart als roet. Groene vegen op het gezicht. En hun (…)
Lees meer -
apr 18, 2024Blogs, Moederschap, Puber
Baby met okselhaar
door Vera Bijma‘Ik wil niet mee. Die kerk is vast stom’, roept mijn bijna 11-jarige zoon als we (…)
Lees meer
Ik ben Lydia, 42 jaar en getrouwd met Mark. Samen zijn wij dankbare ouders van drie dochters: Talitha (20), Jaelle (18) en Noëmi (15, ontwikkelingsleeftijd 4-6 jaar). Naast mijn gezin werk ik 20 uur per week als medisch secretaresse in een ziekenhuis. In mijn vrije tijd ben ik regelmatig in de sportschool te vinden, of buiten op wielrenfiets of aan de wandel. Naast het sporten hou ik van een goed boek en word ik heel blij van goede en fijne gesprekken.