Op Zijn tijd

‘Hoe lang duurt zwemles eigenlijk?’ vraagt een lieve moeder mij. Ik heb een kort gesprekje met haar over zwemles. Elke week dat gezweet in die hete kleedkamer op de meest onmogelijke tijden. Wat kan dat gevoelsmatig ontzettend lang duren. 

Laatst sprak ik een vader die me vroeg of het normaal was dat zijn dochter nog met een luier aan sliep. Of dat het al tijd voor haar was om zonder luier te slapen. Het meisje was vijf en hij hoorde van andere ouders dat hun dochters allang zonder luier slapen. 

Als moeder kennen we de doorslaap-, leren lopen-, zindelijkheids-, huil-, en lachschema’s van onze kinderen bijna uit ons hoofd. En als we even niet weten ‘hoe het hoort’ dan kijken we op Google en komen we erachter of ons kind normaal of niet normaal ontwikkelt. Ik kan er zelf ook wat van, hoor. Vooral met onze pleegkinderen, die echt al wat hebben meegemaakt. Is het normaal dat ze nog niet fietsen, lopen, praten of delen? Wat is normaal eigenlijk? De ontwikkel- en groeischema’s van deze kinderen moeten vaak nog uitgevonden worden. 

Voor alles is een tijd – deze woorden van Prediker herinner ik me op dat soort momenten weer. Misschien ontwikkelen onze (pleeg)kinderen zich niet zoals het gemiddelde of hoe de maatschappij het heeft ingekleed. Maar, zijn we niet allemaal ontzettend uniek en bijzonder gemaakt? Mogen we dan niet allemaal ons eigen ontwikkelpad volgen?

God heeft de tijd met mij. Geduld met mij. Vaak ben ik degene die sneller wil, resultaat wil zien. Ik wil groeien en veranderen, het moet steeds beter. Maar is dat niet gewoon wat vergelijken met anderen mij oplegt? 

Zijn genade is mij genoeg. Het mag op Zijn tijd. Het hoeft niet beter, mooier en sneller ‘omdat iedereen dat doet’. Alles heeft z’n eigen tijd nodig. Zelfs zwemles en zonder luier leren slapen. 

Amy Schrijft

Amy full time moeder en pleegmoeder | Drie kinderen en drie pleegkinderen | 20 jaar getrouwd met Collin | Start met opleiding voor kinder- en opvoedcoach | Houdt van schrijven, spreken en mensen