Stukje in mijn hart
‘Mooi, mama. Waarom heb je dit liedje over je echte vader geschreven?’ vraagt Mads, mijn zoon van acht. Hij heeft net de opname gezien van het liedje dat ik heb gemaakt tijdens de kleinkunstcursus die ik volg.
Een van de zinnen die in het liedje voorkomt is: De herinnering die ik niet heb, doet vaak het meeste pijn. Een grote zin, ik weet het. Want ik heb zoveel herinneringen niet met hem. Mijn ouders scheidden toen ik twee-en-een-half jaar was. Daarna was hij er soms. Na mijn zesde heb ik hem tien jaar niet gezien. En slechts twee maanden nadat ik hem gevonden had, overleed hij. Op 31 maart 2000.
Na even nagedacht te hebben, geef ik Mads antwoord op zijn vraag.
‘Mads, ik vind het eigenlijk best jammer dat hij jullie nooit heeft gekend. Ik zou hem zo graag laten zien dat het goed met ons gaat,’ zeg ik tegen hem. Mads kijkt me begripvol aan. Dan worden zijn ogen ineens heel groot.
‘Maar mam. Hij ziet ons ook wel. Vanuit de hemel kijkt hij mee en is hij bij jou en ook bij mij. Hij zit ook een stukje in ons hart, net als Jezus.’ Ik glimlach en geef hem een knuffel. ‘Ik hoop dat je gelijk hebt, lieverd.’
Zijn antwoord raakt me. Want wat ik hem niet vertel, is dat ik helemaal niet weet of mijn biologische vader een keuze heeft gemaakt voor Jezus. Ik weet überhaupt niet zoveel over hem, behalve dat hij vroeger alcoholist was, veel ouder was dan mijn moeder en een aantal keren getrouwd is geweest. Maar ik geloof wel dat een mens vlak voordat hij sterft nog van alles kan goedmaken. Je hoort wel vaker dat mensen op hun sterfbed alsnog een keus maken voor God. Als hij Gods liefde heeft ervaren in het ziekenhuisbed waar hij het leven liet, dan is hij zeker weten in de hemel gekomen.
In ieder geval is het vandaag 22 jaar geleden dat hij overleed. Ik kijk naar zijn foto op onze werkkamer en zie de man die maar een paar jaar in mijn leven was, maar toch zo aanwezig voelt. Zijn blik op de foto voelt vertrouwd en ik voel blijdschap en dankbaarheid, omdat ik door hem ook besta.
Mads heeft gelijk, hij zit sowieso een stukje in mijn hart. En ik ben dankbaar dat dat stukje er voor altijd mag zijn.
Foto is illustratief
| Oprichtster van Power to the Mama’s | Moeder van twee jongens en een meisje | Getrouwd met Jos | Liefhebber van goede (Italiaanse) wijn | Missionaire ondernemer | Houdt van kleinkunst, schrijven, creëren en aanbidden |
Wat een prachtige zin❤ Toen mijn moeder 5 maanden zwanger was stierf mijn vader onverwacht, hij was net 40 jaar geworden. De zin een herinnering die ik niet heb, doet vaak het meeste pijn. Raakt mij op een bijzonder plekje. Mijn broer en zussen hebben die herinneringen wel en ze deelden ze samen met mijn moeder ook rijkelijk zodat ik een beeld kreeg van mijn vader. Heel fijn maar ook ontzettend pijnlijk soms…
Heel mooi geschreven ❤
Wow, wat heftig ook! Ja, doordat de moeder van mijn halfzus verhalen vertelde, kreeg ik ook een beter beeld. Mooi hoe dat werkt, en tegelijk soms ook dubbel omdat je het zelf wilt meemaken. Blij dat het stuk voor jou passend is. Liefs!
Zo mooi geschreven….
Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik de woorden zie staan die ik voel. Al heel mijn leven. Mijn vader is overleden toen ik 11 maanden oud was, dus ik heb hem nooit gekend. Ook vertelde mijn moeder er niet veel over, hij was wel overal op foto’s.
Zo ook nu in ons gezin. Mijn kinderen geloven ook dat hij altijd bij ons is en vragen regelmatig wellke ster opa is boven in de hemel.
Dank je wel voor je mooie woorden Daniëlle. Ik ben heel benieuwd naar je liedje!
Veel geluk, liefde en sterkte gewenst!
Mooi hè, die onbevangenheid van kinderen. Fijn dat de woorden ook waarde hebben voor jou.
Wie weet ga ik het liedje ooit nog echt goed afmaken en delen, voor nu blijft ie even in de privé collectie. ;-) Liefs!
Wat een mooie en eerlijke blog. Wat kan je toch prachtig schrijven. Ik vind je moedig. God liefdevolle nabijheid en Zijn troost.