2 Reacties

  • Anne Niehaus 11 mei 2018 at 08:17

    Heel erg erkenbaar! Mijn jongste dochter was 5jaar toen 16jaar geleden ik met borstkanker geconstateerd was. Energie verspilt met ‘wat als’ of ‘stel maar dat …’ heb je later soms nodig maar Vader God houd je vast en draagt je. ‘Stap voor stap!’ was Zijn antwoord op mijn schietgebedje van ‘O Heer wat nu?’ Ik ben inmiddels oma van zeven kleinkinderen en God is en blijft trouw! Succes en Gods rijke zegen Christien, met je eigen invulling van de lege bladzijdes!

  • Cisca 11 mei 2018 at 09:03

    Christien ik zit hier met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel je blog te lezen..
    Je weet dat ik maagkanker heb gehad. Gezin met 5 kinderen de jongste nog maar 3 jaar.
    In eerste instantie gaat er een storm van gedachte over je heen wat als….Leven bij de dag heb ik met vallen en opstaan moeten leren. “Wie kan er door bezorgd te zijn ook maar een dag aan het leven toevoegen?” Inmiddels zijn we 23 jaar verder… Was er toen maar zo’n blog geweest om door jou optimisme aangestoken te worden. Bid dat je voor veel mensen tot zegen mag zijn xxx

Comments are closed.